ضرورت تثبيت مواد نرم كننده: سالم ‌سازي فراورده‌ هاي پلي وينيل كلريد

پلي وينيل كلريد پس از پلي اتيلن و پلي پروپيلن، پركاربردترين پليمر در تهيه فراورده هاي پلاستيكي است. پلي وينيل كلريد سخت و شكننده است. براي بالا بردن انعطاف پذيري و فرايندپذيري، بايد آن را با مقدار زيادي نرم كننده، اغلب از نوع نرم كننده هاي فتالاتي، مخلوط كرد. مهاجرت نرم كننده از بافت پليمر از يك سو موجب تغيير خواص فيزيكي و مكانيكي پليمر مي شود و از سوي ديگر موجب آلودگي موادي مي شود كه با فراورده ساخته شده از PVC تماس دارند. براي حل اين مشكل راه كارهاي گوناگوني استفاده شده است. بهترين راهكاري كه به تازگي توجه پژوهشگران را به خود جلب كرده، استفاده از نرم كننده هاي واكنش پذير است. اين نرم كننده ها با پيوند كووالانسي به PVC متصل مي شوند و از مهاجرت نرم كننده جلوگيري مي كنند.