كليدواژه :
همسرآزاري , خشونت خانگي , مداخله , خانواده , زنان
چكيده فارسي :
مقدمه:خشونت‌هاي خانگي نظير همسرآزاري ازمهم‌ترين آسيب‌هايي است كه تهديدكننده نهاد خانواده بوده وهر روز بر قربانيان آن كه عمدتاًزنان وكودكان هستندافزوده مي‌شود. تغييرات دو دهه‌ي اخير در نهاد خانواده و تأثير آن بر زنان و كودكان، داراي پيامد از هم‌گسيختگي خانوادگي، رشد آزار و اذيت در بين آنها بوده است. دراين پژوهش ضمن بررسي شيوع ودلايل بروز اين پديده در تهران و مقايسه آن باروند دو سال قبل،در نهايت به ارائه راهكارهايي به منظور كاهش آسيب زنان پرداخته مي‌شود.
روش: اين پژوهش با روش پيمايش بوده و به صورت تمام شماري انجام شد. داده ها با پرسش‌نامه محقق ساخته همراه با مصاحبه جمع آوري شد. جمعيت مورد بررسي 162 زن خشونت ديده‌اي است كه به دليل آزار به مراكز مشاوره و فوريت هاي شهر تهران در سال 1395 مراجعه كرده‌اند. از آمار توصيفي و كاي اسكوور براي بررسي داده ها استفاده شد.
يافته‌هاي پژوهش: يافته‌هاي اين پژوهش حاكي از رشد قابل توجه همسرآزاري نسبت به سال‌هاي قبل دارد. زنان طيفي ازانواع خشونت (جسمي،رواني وعاطفي) راتجربه مي‌نمايند (64.1 درصد)اما فراواني آزارجسمي نسبت به آزار رواني و مسامحه بيشتر است. بيشترين دليل همسرآزاري‌هانيز به ترتيب به مشكلاتي نظير بيماري‌هاي رواني و اعتياد(محرك شيشه)و سپس فقر مالي و خيانت‌هاي زناشويي در مراتب بعدي برمي‌گردد.سطح تحصيلات بيشتر پاسخگويان كمتر از ديپلم بوده است. بين سطح تحصيلات باآزار ديدگي رابطه‌ي معني‌داري وجودداشت (P
