تجربه زيسته دختران فرار ( از خانه، حضور در خيابان و مركز شبانه روزي)

مقاله حاضر به بررسي درك دختران فرار از خانه، حضور در خيابان و در مراكز شبانه‌روزي پرداخته است. ما در اين تحقيق به بررسي تجارب زيسته‌ي اين دختران از حضور در خانه، خيابان و مراكز پرداخته‌ايم تا نگرش آنها را نسبت به اين سه موضوع استخراج نماييم. اين مطالعه به روش پديدار شناختي و با استفاده از روش كلايزي انجام گرفته است. گروه مورد مطالعه 11 نفر از دختران سنين 15 تا 22 ساله بودند كه بين يك ماه الي بيست و چهار ماه از فرارشان گذشته بود. يافته‌هاي اين پژوهش حاكي از درك خانه به عنوان محلي نا امن براي حضور و محل انواع خشونت بوده است. از نظر آنها خانه محل درگيري و تنش محسوب شده كه با تحقير، ناديده گرفته شدن و طرد همراه بوده است. تصور آنها از خيابان مبهم و در عين حال بسيار پيچيده است. آنها از حضور در خيابان به عنوان پلي براي رهايي از درد ناشي از حضور در خانه‌ي پرتنش مي‌نگريستند. اما اين تصور ذهني آنها با شرايط عيني منطبق نبود. زيرا در خيابان نيز با بي اعتنايي، گرسنگي، نگرش هاي تحقيرآميز مردم و گاهي تجاوز مواجه مي‌شدند. شرايط آنها در مراكز شبانه روزي نيز با تصورات ذهني آنها چندان همخواني نداشت و عمدتاً تصور آنها از اين مراكز عمدتاً مكاني شبيه زندان بود كه چشم اندازي براي روزها و ماههاي آتي خود متصور نبودند. آنها اين مراكز همانند خانه جايي مي‌دانستند كه به زودي از آن خارج شوند و به دنبال اهداف و آرزوهاي خود حركت كنند. به اين ترتيب تصور اين دختران از خانه، خيابان و مراكز شبانه روزي مكاني موقت بود كه قصد فرار از آن را داشته و در بيرون از اين چرخه به دنبال مامني آرام براي زندگي بودند

In this present paper we have studied girls' escape from home, being out onthe streets, and boarding house. The experiences of these girls from being at home, on the streets, and in these centers have been studied in order to extract their attitudes toward these three issues.This study was carried out by the phenomenological and Colaizzi methods. The studied group included 11 girls aged 15 to 22, who had escaped between one month and twenty four months. The findings of this study indicate that the home is as an insecure place for the presence as well as full of violence.In their view, the home is a place of conflict and tension which causes to be humiliated, ignored and rejected. Their imagination is vague and, at the same time, very complicated. They found being on the street as an opportunity to be released from a full of tension home but this subjective view was not adapted with objective conditions because they ,on the street, have faced indifference, hunger and humiliating attitudes of people and sometimes raped. There were no consistency between their conditions and subjective imaginations and what they imagined was a prison-like place with no outlook of coming days and months. They saw these centers as a place where to leave them soon and follow their goals and desires. Thus what these girls imagined about the house, street and the boarding house was temporary places where they intended to escape from, and outside of this cycle they were looking for a safe place for life