مقابله با بي عدالتي: سنجش براي عدالت

" عدالت آموزشي" اصطلاحي است كه صرفا بر پايه آموزشي، يادگيري، تفاوت هاي اقتصادي و تا حدودي اجتماعي (محل زندگي) تعريف شده و بر سر زبان ها افتاده است. اما اينكه چگونه به اين امر بپردازيم، خود نيازمند درك واحد، روشن و درست از اين اصطلاح بجا و مناسب عدالت آموزشي است . در اين مقاله به «نقش سنجش» در ايجاد عدالت آموزشي پرداخته شده است؛ يعني نقش سنجش در ايجاد و گسترش محيط ها و نظام آموزشي به گونه اي كه يادگيرنده را بر پايه آنچه كه نياز دارد، آموزش دهد و به او توجه شود تا بتواند به رشد و تعالي متناسب با خودش دست يابد. زماني كه دبيرستاني بودم، معلمي داشتم كه افتخار مي كرد، به دانش آموزان به سختي نمره مي دهد. لذا تعداد كمي از دانش آموزان مي توانستند از درسش نمره قبولي بگيرند و آن درس را بگذرانند. او در شروع سال تحصيلي به طور مفصل درباره نحوه نمره دهي و چگونگي آزمون هايي كه در كلاس درس سنجش بايد به ما و در طول سال تحصيلي در مورد ما اجرا خواهد كرد توضيح مي داد. حتي به طور مشخص شرح مي داد كه چه كساني و چند درصد از دانش آموزانش توانسته اند از درس او نمره قبولي بگيرند. امروزه بسياري از معلمان روش معلم مرا دنبال نمي كنند، چرا كه اين روش در مدرسه هاي ما جذابيت چنداني براي دانش آموزان نداشته است. با اين حال، آگاهي از هدف هاي سنجش و اندازه گيري در كارمان (آموزش) و تأمل در اين باره، بسيار مهم و ضروري است. به عنوان آموزش دهنده، ما به ابزارهاي مناسب سنجش براي تعيين اينكه دانش آموزان چه مي دانند و چه چيزهايي ياد گرفته اند، نياز داريم تا بر پايه نتايج حاصل از آنها به تكرار، اصلاح و بهبود فعاليتهاي ياددهي- يادگيري خود و دانش آموزانمان در كلاس درس بپردازيم. ابزارهاي اندازه گيري و سنجش شواهد مهمي از آنچه كه واقعا آموزش داده ايم و اينكه چگونه مي توانيم آموزش خود را بهبود بخشيم، برايمان فراهم مي كنند. سنجش بايد فرصتي آموزشي براي آموزش دهندگان تلقي شود كه از طريق آن بتوانند، فعاليتها و پاسخهايي را كه به دانش آموزان مي دهند، با كلاس درس سازگار و منطبق كنند؛ نه اينكه بر پايه آن به دانش آموزان نمره بدهند و آنها را طبقه بندي كنند.