تأثير حاشيه نشيني بر احساس امنيت عمومي با رويكرد پيشگيري اجتماعي (مورد مطالعه: شهر خرم آباد)

موضوع،حاشيه‌نشيني بر احساس امنيت عمومي با رويكرد پيشگيري اجتماعي مطالعه موردي شهرخرم‌آباد مي‌باشد.اهداف بررسي عوامل موثر بر شكل‌گيري حاشيه‌نشيني بر احساس امنيت عمومي از جمله مطالعه بيكاري، درآمد، وضعيت سواد و... ارائه راهكارهايي مبتني بر رويكرد پيشگيري اجتماعي در جهت كاهش جرائم است.براي تبيين نظري از ديدگاههاي هويت مكان و محله، ديدگاههاي طرد اجتماعي، ديدگاه بوم‌شناختي، ديدگاه ليبرال‌ها ديدگاه راديكال، اقتصاد سياسي، ديدگاه ماركسيستي و نئوماركسيستها است. روش تحقيق پيمايشي، ابزار اندازه‌گيري پرسشنامه، جامعة آماري شامل كليه افراد واقع در مناطق حاشيه‌نشين در شهر خرم‌آباد كه تعداد 25000نفر، در سال 1397مي‌باشد. شيوه‌ي نمونه‌گيري تصادفي ساده كه حجم نمونه 378نفر مي‌باشد. روش نمونه‌گيري خوشه‌اي، براي تجزيه و تحليل داده‌ها نرم‌افزار spssاست.يافته‌هاي نشان مي‌دهد حاشيه‌نشين در شهرخرم‌آباد ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻧﺎﺑﻬﻨﺠﺎريﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﺤّﻠﺎت ﺣﺎﺷﻴﻪﻧﺸﻴﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺮﻗﺖ و اﻋﺘﻴﺎد اﺳﺖ. مهمترين مسئله بيكاري با بيشترين فراواني است. فقر در اولويت دوم كه نشان از وضعيت نامطلوب اقتصادي ﻛﻤﺒﻮﺩ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺭﻓﺎﻫﻰ؛ عدم احساس امنيت عمومي در اولويت‌هاي سوم و چهارم؛ اعتياد و دزدي نيز هر كدام با فراواني‌هاي بالا در اولويتهاي بعدي قرار دارند. با حاشيه‌نشيني احساس امنيت عمومي نيز كاهش مي‌يابد؛ با حاشيه‌نشيني، گرايش به مشاركت اجتماعي در بين حاشيه‌نشينان كاهش مي‌يابد؛ با حاشيه‌نشيني، باعث جرائم اجتماعي ؛ با حاشيه‌نشيني ميزان درآمد و سلامت اجتماعي جوانان مناطق حاشيه‌نشين كاهش مي‌يابد؛ تعامل ميان حاشيه‌نشيني و ميل به انزوا در رابطه با گرايش به رفتار بزهكارانه وجود دارد. نداشتن شغل رسمي افراد در اين مناطق باعث عدم احساس امنيت عمومي حاشيه‌نشين مي شود.

no abstract