بررسي تأثير دو گونه قارچ ميكوريزاآربوسكولار در سطوح مختلف تنش رطوبتي بر برخي ويژگي‌هاي رشدي ذرت

در شرايط تنش ، همزيستي گونه‌هاي قارچ ميكوريزا-آربوسكولار با ريشه گياه ميزبان، تأثير مستقيمي بر تحمل خشكي در گياهان دارد. به‌منظور بررسي تأثير دو گونه قارچ ميكوريزاآربوسكولار در سطوح مختلف تنش رطوبتي بر برخي ويژگي‌هاي رشدي ذرت، اين آزمايش به‌صورت فاكتوريل با دو عامل در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي با پنج تكرار در شرايط گلخانه اجرا گرديد. عامل اول مربوط به سطوح تنش رطوبتي شامل 60، 80 و 100% ظرفيت زراعي و عامل دوم مربوط به دو گونه قارچ ميكوريزا شامل Glomus intraradices و Glomus mosseae و شاهد (عدم تلقيح) بودند. نتايج نشان داد كه تنش رطوبتي موجب كاهش ارتفاع بوته و وزن خشك اندام هوايي به ترتيب به ميزان13% و17% شد. تنش رطوبتي بر وزن خشك ريشه بي تاثير بود ولي، قارچ‌هاي مايكوريزا وزن خشك ريشه را افزايش داده و تاثير G. mosseae نسبت به گونه G. intraradices بيشتر بود. عليرغم افزايش شدت تنش رطوبتي، قارچ هاي مايكوريزا شاخص كلروفيل SPAD را افزايش داد. بيشترين شاخص كلروفيل مربوط به تيمار تلقيح با قارچ G. mosseae در 0.6 ظرفيت زراعي معادل 37.02 بود. گياه تلقيح شده با قارچ G. mosseae نسبت به G. intraradices كارايي بيشتري در حفظ رطوبت نسبي آب برگ در شرايط تنش رطوبتي داشت. بيشترين درصد كلونيزاسيون ريشه معادل 39.04 در تيمار تلقيح با قارچ mosseae G. در 60% رطوبت زراعي به دست آمد. به‌طوركلي، نتايج پيشنهاد مي كنند كه در شرايط تنش رطوبتي، گونه G. mosseae قادر به برقراري ارتباط همزيستي مؤثرتري با ريشه گياه ذرت تحت شرايط انجام اين آزمايش بود.