افزايش عملكرد گل مغربي (.Oenothera biennis L) تحت تنش خشكي با كاربرد كودهاي شيميائي و بيولوژيكي

خشك سالي مشكل شايعي است كه بصورت جدي كميت و كيفيت توليدات كشاورزي را تحت تأثير قرار مي‌دهد. استفاده از تكنيك‌هاي زراعي از جمله تقويت شرايط بيولوژيك خاك مي‌تواند در كاهش اثرات تنش خشكي مؤثر باشند. در رابطه با اين موضوع آزمايشي بصورت مزرعه‌اي در دو منطقه تهران (نيمه‌خشك) و ورامين (خشك) در سال 94-1393 انجام شد. آزمايش به‌صورت اسپليت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار اجرا شد. عامل اصلي شامل سه تيمار بدون تنش آبي، تنش متوسط و تنش شديد (آبياري در زمان 30، 40 و 50 درصد ظرفيت زراعي) بود و تركيب فاكتوريل شامل سه رژيم كود شيميايي (بدون مصرف، مصرف 50 و 100 درصد نيتروژن + فسفر مورد نياز گياه)، قارچ ميكوريزايي (كاربرد و عدم كاربرد در زمان كاشت) و باكتري آزوسپيريلوم (كاربرد و عدم كاربرد در زمان كاشت بذر، مرحله 7 و 14 برگي) به‌عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك، وزن 1000 دانه، تعداد دانه در بوته، تعداد كپسول در بوته و تعداد شاخه جانبي در بوته با كاهش آبياري به‌طور معني‌داري در شرايط آب و هوايي خشك در منطقه ورامين كاهش يافت. تلقيح ميكوريزا همراه با كاربرد توأم كودهاي شيميايي و آزوسپيريلوم باعث بهبود ميزان عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك، وزن 1000 دانه، تعداد دانه در بوته، تعداد كپسول در بوته و تعداد شاخه جانبي در بوته در شرايط تنش خشكي شد. ميزان عملكرد بيولوژيك و دانه در شرايط عدم وجود تنش خشكي به همراه كاربرد كودهاي شيميايي و بيولوژيك نسبت به شرايط وجود تنش شديد خشكي به همراه عدم كاربرد كودهاي شيميايي و بيولوژيك به ترتيب به ميزان 60 و 65 درصد براي منطقه تهران و 50 و 59 درصد براي منطقه ورامين افزايش يافت. تنش خشكي باعث كاهش ميزان عملكرد و استفاده از كودهاي بيولوژيك سبب مقاومت گياه به خشكي گرديده است.