ارزيابي محلول‌پاشي كائولين در افزايش مقاومت به كم آبياري ريحان بنفش (Ocimum basilicum var. purpurascens)

به منظور بررسي تأثير كائولين بر افزايش مقاومت به كم آبياري در گياه ريحان بنفش (Ocimum basilicum var purpurascens)، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در گلخانه تحقيقاتي دانشگاه يزد در سال زراعي 97-1396 انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل فاكتورهاي كم آبياري در چهار سطح ظرفيت زراعي معادل 25، 50، 75 و 100 درصد و محلول پاشي كائولين در سه سطح صفر، 3 و 6 درصد بود. نتايج نشان داد كه اثر محلول‌پاشي كائولين و تيمارهاي تنش رطوبتي بر ارتفاع، قطر ساقه، سطح برگ، وزن خشك اندام هوايي، وزن خشك ريشه، حجم ريشه، محتواي نسبي آب، كلروفيل a، كلروفيل b، كلروفيل كل، پرولين و قند محلول ريحان در سطح يك درصد معني‌دار بود. با افزايش تنش به سطح 25 درصد ظرفيت زراعي، ارتفاع گياهان با 14 درصد كاهش مواجه شد. با افزايش سطوح محلول‌پاشي كائولين تا غلظت 3 درصد تأثير معني‌داري روي ارتفاع مشاهده نشد، ولي با افزايش غلظت كائولين به 6 درصد، كاهشي برابر با 18.1 درصد مشاهده شد. گياهان تيمارشده در عدم مصرف و مصرف كائولين در سطح 3 درصد بدون اختلاف معني دار از بالاترين وزن خشك اندام هوايي برخوردار بودند. محلول‌پاشي غلظت‌هاي بالاي كائولين (6 درصد) اثرات منفي روي رشد گياه داشت. نتايج اثر متقابل كم آبياري و كائولين حاكي از آن بود كه كاربرد كائولين در سطوح (3 و 6 درصد) و تيمار رطوبتي 100 درصد ظرفيت زراعي داراي بيشترين ميزان كلروفيل a بود. اثرات متقابل كم آبياري و كائولين نشان داد كه بيشترين محتواي نسبي آب (RWC) در تيمار 100 درصد ظرفيت زراعي و محلول 6 درصد كائولين و كمترين آن با كاهش 14.44درصد مربوط به اثر متقابل تنش 25 درصد ظرفيت زراعي و عدم كاربرد كائولين بود. نتايج اين تحقيق بيانگر نقش مثبت كائولين تا غلظت 3 درصد در كاهش اثرات ناشي از تيمارهاي كم آبياري بر گياه ريحان بود.