اثر برهم‌كنش سطوح مختلف آبياري و سطوح شوري بر رشد، عملكرد و اجزاي عملكرد گندم (.Triticum aestivum L) رقم آنفارم 4 در منطقه بيرجند

خشكي‌ و شوري ازجمله تنش‌هاي محيطي هستند كه به‌عنوان عوامل مهم كاهش توليد محصولات زراعي محسوب مي‌شوند. به‌‌منظور ارزيابي واكنش گندم رقم آنفارم 4 به سطوح مختلف آبياري و سطوح شوري، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل بر پايه طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال زراعي 96-1395 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه بيرجند انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل سطوح مختلف آبياري (شامل 125، 100، 75 و 50 درصد نياز آبي گياه و تيمار ديم با يك آبياري تكميلي) و دو سطح آب غير‌ شور  و شور به ترتيب معادل 1.4 و 5.4 دسي‌زيمنس بر متر بود. نتايج آزمايش نشان داد كه اثر سطوح مختلف آبياري بر تمامي صفات مورد مطالعه شامل ارتفاع گياه، سطح برگ، طول سنبله، وزن هزار دانه، وزن تر تك بوته، وزن خشك تك بوته، تعداد دانه در سنبله، عملكرد بيولوژيك، عملكرد دانه و شاخص برداشت معني‌دار بود (0.001 P). اين در حالي است كه اثر شوري آب آبياري بر ارتفاع گياه، سطح برگ و وزن هزار دانه معني‌دار بود، ولي بر بقيه صفات اثري نداشت. اثر متقابل سطوح آبياري و شوري آب آبياري اثر معني‌دار بر همه صفات به‌جز سطح ‌برگ، طول سنبله و عملكرد دانه را نشان داد. نتايج اين آزمايش نشان داد كه بيشترين و كمترين مقدارها براي صفات مختلف به ترتيب در تيمارهاي 125 درصد نياز آبي گياه و ديم با يك آبياري تكميلي مشاهده شد كه درصد كاهش براي صفات وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله، عملكرد بيولوژيك، عملكرد دانه و شاخص برداشت به ترتيب برابر 64٪، 62٪، 61٪، 89٪ و 75٪ بود. به‌طوركلي نتايج اين مطالعه نشان داد كه شوري آب آبياري تا 5.4 دسي‌زيمنس بر متر تأثير منفي بر عملكرد دانه گندم رقم آنفارم 4 ندارد.