اثر محلول‏ پاشي آهن، روي و منگنز بر صفات فيزيولوژيك، زراعي و پروتئين گندم تحت تنش گرماي انتهاي فصل

به‏ منظور بررسي اثر محلول ‏پاشي آهن، روي و منگنز بر صفات فيزيولوژيك، زراعي و پروتئين گندم تحت تنش گرماي انتهاي فصل، آزمايشي به‏ صورت كرت‏ هاي خرد شده با چهار تكرار در شهرستان رامهرمز اجرا گرديد. فاكتورهاي آزمايشي شامل تاريخ كاشت در دو سطح مناسب (15 آبان) و تأخيري (30 آذر) به‏ عنوان عامل اصلي و محلول‏ پاشي عناصر غذايي كم مصرف در شش سطح عدم محلول‏ پاشي (شاهد)، محلول‏ پاشي با آب، آهن، روي، منگنز و آهن + روي + منگنز به ‏عنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد، تأخير در كاشت به ‏دليل تنش گرماي انتهايي بجز محتواي پرولين برگ و پروتئين دانه، صفات شاخص كلروفيل برگ، شاخص پايداري غشاي سلول، عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك و شاخص برداشت را به‏ طور معني‏ داري كاهش داد. با اين وجود، محلول ‏پاشي آهن، روي و منگنز توانست صفات اندازه‏ گيري شده در تاريخ‏ كاشت مناسب و تأخيري را به‏ طور معني‏ داري افزايش دهد. در اين ميان، كاربرد محلول ‏پاشي روي بيشترين اثر را در كاهش آسيب ناشي از تنش گرماي انتهايي بر صفات مورد اندازه ‏گيري نشان داد. به‏ طور كلي، كاشت در تاريخ 15 آبان و استفاده از عناصر غذايي كم مصرف به ‏ويژه روي به‏ صورت محلول‏ پاشي مي‏تواند اثرات زيان‏بار ناشي از تنش گرماي انتهايي را كاهش و موجب بهبود صفات فيزيولوژيك، زراعي و محتواي پروتئين دانه گندم نان در منطقه شود.