اثر قارچ مايكوريزا و باكتري‌هاي محرك رشد (PGPR) بر ظرفيت آنتي اكسيداني و برخي صفات مورفوفيزيولوژيك هميشه‌بهار دارويي (.Calendula officinalis Linn) تحت تنش خشكي

به منظور بررسي اثر كاربرد باكتري‌هاي محرك رشد گياه و قارچ مايكوريزا تحت شرايط تنش خشكي در زمستان و ‌بهار سال‌هاي 1396-1397 آزمايشي به صورت فاكتوريل بر پايه طرح كاملا تصادفي با 4 تكرار در گلخانه تحقيقاتي گروه علوم باغباني دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد انجام شد. عامل اول استفاده از كود زيستي در 8 سطح (شامل تركيب هاي مختلفي از باكتري هاي سودوموناس، ازتوباكتر و قارچ مايكوريزا) و عامل دوم تنش خشكي در دو سطح (100 و 50 % ظرفيت زراعي) بود. نتايج نشان داد كه با كاهش ظرفيت زراعي خاك از 100 به 50 درصد ظرفيت زراعي ارتفاع گياه، تعداد برگ، تعداد گل، قطر گل، وزن تر اندام هوايي و ريشه، تعداد شاخه جانبي، شاخص سبزينگي و محتوي نسبي آب برگ نسبت به تيمار شاهد كاهش يافت. همچنين بالاترين مقادير ظرفيت آنتي اكسيداني گياهان مورد آزمايش، تحت هر دو شرايط رطوبتي خاك در تيمارهاي Ps، M+Az و Ps+Az بدست آمد. از طرفي با كاربرد باكتري Pseudomonas fluorescens به تنهايي و يا در تركيب با قارچ مايكوريزا در شرايط اعمال تنش (50% ظرفيت زراعي) صفات رشدي در گياه مثل تعداد برگ، تعداد گل، قطر گل، تعداد ساقه جانبي و شاخص سبزينگي بهبود يافتند. تعداد گل در تيمار كاربرد باكتري Pseudomonas fluorescens در شرايط 100% ظرفيت زراعي خاك برابر 18.50 بود كه نسبت به تيمار شاهد (عدم استفاده از كود‌هاي زيستي در 100% ظرفيت زراعي) 77% افزايش داشت. بيشترين شاخص سبزينگي در تيمار كاربرد توام مايكوريزا و باكتري Azotobactore chroococcum در شرايط رطوبتي 50% ظرفيت زراعي (33.92) حاصل شد. در نهايت مي‌توان بيان كرد كاربرد قارچ Pseudomonas fluorescens در خاك به تنهايي يا توام با قارچ مايكوريزا در گياه هميشه بهار در شرايط تنش خشكي قابليت بهبود رشد گياه را داشته و منجر به افزايش كارايي گياه در شرايط تنش خشكي مي‌شود.