بررسي بيان ژن‌هاي پاداكسيدان و برخي صفات بيوشيميايي گندم نان تحت تنش فلز جيوه

جيوه به عنوان يك عنصر فلزي سنگين، در آلودگي محيط و ايجاد سميت و تنش در موجودات زنده نقش دارد. جيوه با تجمع در خاك و جذب به وسيله گياه به زنجيره غذايي وارد مي‌شود و مسموميت‌هايي را در گياهان و افراد تغذيه كننده بوجود مي‌آورد. بر اين اساس آزمايشي به صورت اسپيلت پلات در قالب طرح پايه كاملا تصادفي به صورت كشت هيدروپونيك انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل كلريد جيوه با غلظت‌هاي (صفر به عنوان شاهد، 5 ، 10 و 15 ميكرومولار) به عنوان فاكتور اصلي و ژنوتيپ‎هاي گندم نان (مرواريد، گنبد و لاين N9108) به عنوان فاكتور فرعي بود. نتايج نشان داد در ژنوتيپ‌هاي مرواريد و N9108 با تيمار كلريد جيوه ميزان بيان ژن كاتالاز و متالوتيونين افزايش يافت و بيشترين ميزان بيان اين ژن‌ها تحت تيمار 15 ميكرومولار كلريد جيوه (به ترتيب 9.2 و 2.7 برابر نسبت به شاهد) بود. با افزايش غلظت كلريد جيوه كاهش معني‌داري در ميزان كلروفيل ژنوتيپ‌هاي مختلف مشاهده شد. به علاوه كلريد جيوه به طور معني‌داري ميزان شاخص اكسيداسيون سلولي را در گياهچه‎هاي تيمار شده در مقايسه با شاهد افزايش داد. مي‎توان نتيجه گرفت رقم مرواريد و لاين اميد بخش N9108 تحت تنش كلريد جيوه، واكنش بهتري نسبت به رقم گنبد از خود نشان دادند.