ببررسي اثر قطع آبياري در مراحل مختلف رشد بر غلظت و ميزان برداشت عناصر غذايي دانه ذرت

به منظور بررسي اثر قطع آبياري در زمان‌هاي مختلف رشدي بر مقدار عناصر موجود در دانه ذرت دانه‌اي (هيبريد سينگل كراس 704)، آزمايشي در تابستان سال 1394 در روستاي سياهگُل واقع در شهرستان گيلانغرب (استان كرمانشاه)، در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد. تيمارها شامل شاهد (هر هفته آبياري) و يك مرتبه قطع آبياري بمدت دو هفته از 7، 21، 35، 49، 63، 77 و 91 روز پس از كاشت و يك مرتبه قطع آبياري بمدت سه هفته از 7، 28، 49، 70 و 91 روز پس از كاشت بودند. نتايج تجزيه واريانس صفات نشان داد كه قطع آبياري اثرات معني‌داري بر عملكرد دانه، غلظت و عملكرد عناصر مورد بررسي موجود در دانه داشت. بيش‌ترين عملكرد دانه (13600كيلوگرم در هكتار) در تيمار شاهد به دست آمد. در تيمارهاي دو هفته و سه هفته قطع آبياري در 49 روز بعد از كاشت (ظهور گل‌آذين نر) نسبت به شاهد تا 97 درصد كاهش داشتند. غلظت عناصر مورد بررسي در تيمارهاي دو و سه هفته قطع آبياري نسبت به شاهد بترتيب به ميزان 45-12 و 58-10 درصد افزايش نشان داد. بيشترين غلظت در تيمارهاي دو هفته قطع آبياري در 77 روز پس از كاشت و سه هفته قطع آبياري در تيمار 49 روز پس از كاشت بدست آمد. در تيمار قطع آبياري بمدت سه هفته در روز 49 پس از كاشت غلظت عناصر آهن، روي، مس، نيتروژن، پتاسيم، فسفر و سديم نسبت به شاهد 10.9، 20.7، 46.1، 25.1، 26.8، 48.2 و 58.3 درصد افزايش داشت. بطور كلي نتايج نشان داد كه در هر مرحله از رشد و نمو گياه ذرت كه با تنش خشكي مواجه گردد هم بر كاهش عملكرد دانه و هم بر جذب كل عناصر دانه نيز تأثير دارد.