پاسخ عملكرد دانه و بهره‌وري آب گندم و باقلا به آبياري جزئي ريشه در كشت مخلوط

به منظور بررسي اثر روش‌هاي آبياري و الگوهاي كاشت بر عملكرد دانه و كارآيي مصرف آب گندم و باقلا آزمايشي مزرعه‌اي به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار در سال 1396 در شهرستان شادگان اجرا شد. عامل اول شامل روش آبياري (آبياري كامل و جزئي سيستم ريشه‌اي) و عامل دوم شامل الگوهاي مختلف كاشت (كشت خالص گندم و باقلا، كشت مخلوط رديفي يك در ميان و كشت مخلوط روي يك رديف) بود. آبياري محدود عملكرد دانه گندم را 24.4 درصد كاهش داد. با آبياري جزئي ريشه، وزن دانه، ارتفاع بوته و عملكرد بيولوژيك گندم در كشت خالص 4، 9 و 9 درصد، در كشت مخلوط روي رديف‌هاي جداگانه 6، 13 و 12 درصد و در كشت مخلوط روي‌ يك ‌رديف 9، 18 و 18 درصد كاهش پيدا كرد. در آبياري جزئي ريشه، وزن هزار دانه، تعداد دانه در بوته و عملكرد دانه باقلا به ترتيب 17، 45.8 و 35.9 درصد كاهش يافت. عملكرد باقلا در كشت‌هاي مخلوط‌ روي رديف‌هاي جداگانه و روي يك رديف به ترتيب 88 و 62 درصد كشت خالص بود كه نشان مي‌دهد باقلا از كشت مخلوط منتفع شده است. بهرهوري آب با اعمال آبياري محدود (27 درصد) و كشت مخلوط (59 درصد) بهبود پيدا كرد. نسبت برابري زمين در كشت مخلوط روي يك رديف و روي رديف‌هاي جداگانه به ترتيب 1.68 و 1.55 بود كه به معني سودمندي كشت مخلوط نسبت به كشت خالص مي‌باشد.