اثر سطوح مختلف آب مصرفي و پليمر سوپرجاذب بر شاخص هاي رشدي و عملكرد زعفران

اگرچه زعفران يك گياه كم‌توقع از نظر نياز غذايي و آبي محسوب مي‌شود، اما ارزش تجاري آن از يك طرف و محدوديت منابع آب از طرف ديگر سبب شده كه بررسي اثرات تنش خشكي بر روي اجزاي مختلف اين گياه داراي اهميت ويژه‌اي در كشورمان باشد. يك آزمايش مزرعه‌اي دو ساله در استان يزد به منظور بررسي اثر سطوح مختلف آب مصرفي و پليمر سوپرجاذب بر شاخص هاي رشدي و عملكردي زعفران انجام شد. اين آزمايش در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي و بصورت اسپليت پلات در 3 تكرار اجرا گرديد. كرتهاي اصلي شامل سه سطح آبياري (50، 75 و 100 درصد تبخير و تعرق، ET) و كرت‌هاي فرعي شامل سه سطح مختلف پليمر سوپرجاذب به ميزان 10، 30 و 50 گرم بر مترمربع بود كه به دو شيوه رديفي و پخش يكنواخت در كرت‌هاي آزمايشي اعمال گرديدند. در نهايت، تاثير تيمارهاي اصلي و فرعي بر شاخص هاي مورد نظر بررسي و با تيمار شاهد (بدون مصرف سوپرجاذب) مقايسه شد. نتايج حاصله نشان داد كه با افزايش حجم آبياري، تعداد گل، وزن خشك كلاله و وزن كل بنه ها افزايش اما ميزان تراوش يوني كاهش يافت. در اغلب موارد مصرف سوپر جاذب به مقدار 30 تا 50 گرم بصورت توزيع يكنواخت روي سطح زمين و يا مصرف 10 گرم سوپر جاذب بصورت رديفي در زير رديف‌ هاي كاشت نتيجه بهتري را در مقايسه با شاهد و ساير تيمارها داشت.مصرف سوپرجاذب در شرايط تنش خشكي با هدف افزايش محتواي آب برگ زعفران مفيد و قابل توصيه بوده ولي در شرايط عدم تنش، غيرقابل توصيه خواهد بود.