راهبردهاي مواجهه با كنشگري روسيه در محيط امنيتي جمهوري اسلامي ايران در آسياي مركزي

روسيه اصلي‌ترين بازيگر در قلمرو جغرافيايي آسياي مركزي است كه كنشگري فعالانه در محيط امنيتي ج.ا.ايران در اين منطقه دارد. روسيه بعد از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي همواره در تلاش بوده تا راهبرد نفوذ خود در اين منطقه مهم به‌عنوان حياط‌خلوت استراتژيك را گسترش دهد. هدف اصلي روس‌ها از اين كنشگري تنگ كردن عرصه به رقباي منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي خود اعم از چين، ايالات‌متحده آمريكا، ناتو، ايران و تركيه بوده است. گسترش دامنه نفوذ روسيه در منطقه آسياي مركزي در حوزه‌هاي مختلف، عرصه را براي ساير كنشگران منطقه‌اي ازجمله ج.ا.ايران تنگ‌تر كرده است. در اين تحقيق به روش توصيفي تحليلي و از طريق مطالعه ميداني و اخذ نظرات متخصصين و كارشناسان حوزه مطالعات منطقه‌اي، ژئوپليتيك و ژئواستراتژي اقدام به تحليل راهبردي تبعات حضور روسيه در محيط امنيتي ج.ا.ايران گرديد. مطابق خروجي تحليل SWOT، راهبرد تهاجمي «SO» به‌عنوان راهبرد اصلي ايران در مواجهه با كنشگري روسيه در محيط امنيتي آسياي مركزي انتخاب شد. اجرايي شدن راهبرد انتخاب‌شده جمهوري اسلامي ايران بر مبناي بهره‌گيري از قوت‌ها، درصدد بهره‌برداري از فرصت‌ها به منظور برنامه‌ريزي راهبردي امنيتي در منطقه آسياي مركزي در دستور كار قرار گيرد.