غير امنيتي كردن مسائل اجتماعي؛ مطالعه موردي شهر تهران

غير امنيتي كردن يكي از سه انگاره‌ اصلي مكتب كپنهاگ است كه مكمل نگاه «توسعه‌اي و تعميقي» اين مكتب به امنيت مي‌باشد. اين انگاره به‌طوركلي با تأكيد بر نقش «زبان»، به بررسي چگونگي ظهور، تكامل و حل‌وفصل مسائل و موضوعات امنيتي مي‌پردازد؛ به‌گونه‌اي كه با نزديك شدن به آموزه‌هاي نظريه‌ سازه‌انگاري، امنيت را به‌عنوان پديده‌اي متكي بر ذهن افراد و فعاليت زباني آنان، تلقي مي‌كند. كنش بياني در مكتب پاريس نيز به‌گونه‌اي بر امنيتي كردن يا غيرامنيتي كردن مطرح است. با مرور اين دو مكتب و مهم‌ترين آراء نظريه‌پردازان آن براي غيرامنيتي كردن مسائل اجتماعي به اين پرسش پرداخته مي‌شود كه مدل فرآيند غير امنيتي كردن مسائل اجتماعي امنيتي‎شده  بر اساس نظريات مكتب كپنهاگ و پاريس در شهر تهران چيست؟ در همين راستا در اين پژوهش ابتدا به بررسي مباحثي همچون امنيت، نظريه‎هاي امنيتي و تهديد پرداخته‌ شده و سپس عوامل مؤثر و نقش آفرين در امنيتي شدن يك موضوع (پديده) به روش توصيفي – تحليلي با روش جمع آوري داده هاي اسنادي و كتابخانه اي و همچنين روش تجزيه‌وتحليل كيفي و مباحثه اي با تعداد ده نفر از نخبگان اطلاعاتي و امنيتي مورد واكاوي قرار گرفته است. براي نتيجه نيز جدولي بر اساس كنش بيان آستين و تركيب آن با فرايند امنيتي‎سازي تشريح‎شده در مكتب كپنهاگ، پيشنهاد گرديد كه مي‌تواند كارساز باشد.