پيامد يك سفر جهاني: جهانيان بايد هم پيمان شوند

نه پرس‌وجو، نه نقشه و نه GPS (سامانه اطلاعات جغرافيايي)؛ به هيچ‌يك نيازي نداشتيم چون مقصد مشخص بود: بالاي تپه خارج شهر، عمارتي با معماري غريب. از همين‌جا هم سيماي غيرمعمولش قابل تشخيص بود و عجيب‌تر از همه، كنگره‌هاي نامتقارن بر فراز آن، كه ظاهري لوكوموتيوگونه به آن مي‌بخشيد. با اين همه بيش از آنكه مضحك باشد، ابهت دژهاي جنگي را در بيننده تداعي مي‌كرد. در يك سال اخير، با مناسبتي كه تعيين شده بود، افراد از انواع مليت‌ها به ديدار ساكناني از اين عمارت مي‌رفتند كه به نوعي آن‌ها را منسوب به خود مي‌دانستند. برخي از آنان با شمار بيشتري از ساكنان، وعده ملاقات داشتند اما ما فقط مي‌خواستيم خانم زرگون و آقاي بور را ببينيم كه گفته مي‌شد با پارسيان، ارتباطي ديرينه داشته‌اند ...