پاسخ هاي فيزيولوژيكيبيوشيميايي بذور زوال يافته بادام زميني به پيش‌تيمار پراكسيدهيدروژن در جريان تنش خشكي

زوال بذر يكي از عوامل مهم كاهنده كيفيت فيزيولوژيكي بذر است كه در شرايط نامساعد محيطي خسارت آن شدت مي‌يابد. اثر پراكسيد هيدروژن در بهبود وضعيت فيزيولوژيكي و فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان بذور زوال يافته بادام زميني (Arachis hypogaea L.) تحت تنش خشكي طي آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار بررسي شد. پيش‌تيمار پراكسيد هيدروژن در غلظت‌هاي صفر (هيدروپرايمينگ)، 50، 100 و 150 ميكرومولار و سطوح خشكي صفر، 0.4، 0.6 و 0.8 مگاپاسكال مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه پيش‌تيمار بذور با پراكسيد هيدروژن در سطوح مختلف خشكي موجب افزايش درصد جوانه زني، سرعت جوانه‌زني، بنيه بذر، طول ساقه‌چه، طول ريشه‌چه، كربوهيدرات‌هاي محلول، پروتئين‌هاي محلول و فعاليت آنزيم هاي كاتالاز، سوپراكسيد ديسموتاز و آسكوربات پراكسيداز و كاهش متوسط زمان جوانه‌زني، هدايت الكتريكي و محتواي مالون دي‌آلدهيد شد. در پتانسيل 0.8 مگاپاسكال، پيش‌تيمار بذور با غلظت‌هاي 50 و 100ميكرومولار پراكسيد هيدروژن سبب افزايش سرعت جوانه زني، شاخص بنيه بذر، كربوهيدرات‌ها و پروتئين‌هاي محلول به‌ترتيب به‌ميزان 27.89، 93.24، 71.42، 46.12 و 27.06، 76.73 ، 30.26 ، 51.04 درصد و همچنين افزايش فعاليت آنزيم‌هاي كاتالاز، سوپراكسيد ديسموتاز و آسكوربات پراكسيداز به‌ترتيب به ميزان 26.37، 07.79،39.8 و 15.43، 5.28 ، 22.51 درصد شد. بنابراين استفاده از 50 ميكرومولار پراكسيدهيدروژن جهت كاهش اثرات منفي ناشي از زوال در تنش خشكي قابل توصيه است.