نظام ديوان سالاري فارس در دورۀ افشاريه (احياء و اصلاح)

ايالت فارس در طي اعصار تاريخي خود، تأثير بسزايي در ساختار سياسي و ديوان سالاري ايران داشته است و گاهي ديگر ايالات ايران نيز از آن تأثير مي پذيرفتند. در دورۀ نادرشاه افشار اين ايالت شاهد دگرگوني و تغييراتي در ساختار ديوان سالاري خود بود. اين دگرگوني روند و رويكرد جديدي را در اين ساختار به وجود آورد. پرسش هاي اصلي اين هستند كه چرا نادرشاه اين تغييرات را به وجود آورد؟ چه مناصبي در اين دوره از اهميت برخوردار بودند و كاركرد آنها چه بود؟ چرا اين تغييرات نتوانستند به فارس ثبات ببخشند؟ روش به كار رفته در اين مقاله، تحليلي توصيفي بر مبناي تحقيقات كتابخانه اي و اسنادي است و تلاش شده تا از اسناد و فرمان هاي كمتر شناخته شده استفاده شود. اين بررسي نشان داد كه هدف نادرشاه همچون ديگر كنشگران سياسي، اعمال قدرت به بهترين وجه ممكن بر جامعه و نيروهاي موجود در آن بود. او كوشيد تا با احياء و اصلاح مناصب اداري، نفوذ سياسي و اقتصادي دولتش در فارس را بيشتر كند. به دليل وجود رقابت هاي منطقه اي و حضور پرنفوذ كنشگران سياسي محلي، بسياري از اين اصلاحات ناكام ماند.