مباني معرفت شناسي عرفان شيعي با تاكيد بر جامع الاسرار سيد حيدر آملي

»جامع الاسرار و منبع الانوار « مهمترين كتاب عرفاني سيد حيدر آملي، عارف و مفسر شيعي قرن هشتم هجري است. سيد حيدر در اين كتاب بنيادي ترين موضوع عرفان اسلامي يعني »توحيد و موحّد « را بر اساس منابع اصيل شيعي يعني وحي و نقل و عقل مورد تطبيق و اثبات قرار مي دهد و كشف ابن عربي (560 ـ 638 ق) در مساله »ولايت « را ناتمام و حاصل تعصب مذهبي قلمداد مي كند و با اعتقاد به مراتب سه گانه براي شرع، »شريعت و طريقت و حقيقت « را حقيقت واحد ذو مراتب دانسته و از اين روي معتقد مي شود ظاهر شريعت شيعه با باطن طريقت و حقيقت اهل الله، يك حقيقت واحد بوده و از هم جدا نيستند و در نهايت عرفان اصيل را در مذهب حقه تشيع منحصر مي كند. از اين رو يكي از مهمترين انگيزه هاي تاليف اين كتاب تبيين »حقيقت تشيع « و دفاع از حقانيت اعتقادات شيعه بوده است. وي در طراحي تمام مسائل عرفاني از وحي و عقل و كشف بر مبناي تفكر اصيل شيعي با محوريت »ولايت « نبوي و علوي بهره مي برد لذا مي توان گفت روح حاكم بر اين كتاب مشرب و مباني اجتهادي شيعي است.تحقيق پيش رو مهمترين شاخصه ها و مباني عرفاني شيعي را با تاكيد بر اين كتاب ارزشمند از قبيل »اعتقاد به توحيد وجودي، اعتقاد به تساوق و عينيت شيعه اثني عشر با صوفي حقيقي، اتكاء عرفان شيعي بر منبع وحي و نقل، اعتقاد به عقلانيت عرفان شيعي و تطابق ذوق با عقل و .... « در دو حوزه مباني معرفت شناسي عرفاني و مباني هستي شناسي عرفاني، استخراج و مورد تحليل و تبيين قرار داده است.