مدل و الگوريتم حل مسئله مكان‌يابي جايگاه‌هاي سوخت براي خودروهاي دوگانه‌سوز به‌منظور مينيمم‌كردن انتشار گازهاي گلخانه‌اي

به علت تاثيرات مخرب گازهاي گلخانه اي كه به وسيله سوخت هاي فسيلي منتشر مي شوند، حركت به سمت سوخت هاي جايگزين يك امر غير قابل اجتناب است. سوخت هاي جايگزين  نقش بسيار مهمي در عبور به سوي يك سيستم حمل ونقل پاك و پايدار بازي مي كنند. حركت به سمت ناوگان خودروهاي با سوخت جايگزين آسان نيست، بطوريكه در ابتداي دوره گذار كمبود زيرساخت ها براي توليد، توزيع و تحويل سوخت جايگزين يكي از مهمترين موانع است. از اين جهت، مكان يابي جايگاه هاي سوخت جايگزين يك مبحث مهم در تسريع ورود اين سوخت به سيستم حمل ونقل است. با توجه به كمبود جايگاه هاي سوخت جايگزين اين فرض كه همه خودروها در سفرهاي بين شهري بتوانند با يك نوع سوخت جايگزين تمام مسيرها را بپيمايند يك امر غير واقعي است. يكي از راه كارهاي عملي استفاده از خودروهاي دوگانه سوز است تا در مواقع ضروري براي جلوگيري از توقف خودرو بخاطر اتمام سوخت جايگزين در سفرها، بتوان از سوخت بنزيني استفاده كرد. در اين مقاله، يك مدل رياضي جديد براي مسئله مكان يابي جايگاه هاي سوخت جايگزين براي خودروهاي دوگانه سوز ارايه شده است. هدف مدل مينيمم كردن كل آلودگي منتشر شده توسط خودروها است. به علاوه، يك الگوريتم حل كارا بر اساس روش تجزيه بندرز براي حل شبكه هاي بزرگ ارايه شده است. نتايج بدست آمده نشان مي دهند كه استفاده از خودروهاي دوگانه سوز مي تواند منجر به كاهش قابل توجه گازهاي گلخانه اي شود. همچنين قابليت الگوريتم پيشنهاد شده بر روي مثال هاي توليد شده نشان مي دهد كه الگوريتم  در كاهش زمان حل و به دست آوردن جواب هاي با دقت خوب مفيد است.