تغييرات كيفي ميگوي سرتيز (Metapenaeus affinis) طي نگهداري با تأخير در يخ‌

در مطالعه حاضر تأثير تأخير در يخ‌گذاري بر كيفيت و مدت ماندگاري ميگوي سرتيز (Metapenaeus affinis) طي يك دوره 18 روزه نگهداري در يخ مورد بررسي قرار گرفته است. بدين منظور ميگوهاي تازه صيد شده در سه تيمار تقسيم بندي گرديد. گروه اول بلافاصله در يخ قرار داده شد در حالي كه گروه‌هاي دوم و سوم به ترتيب يك ساعت و دو ساعت پس از صيد با يخ مخلوط شده و پوشانده شدند و مدت زمان ماندگاري با بررسي شاخص‌هاي ميكروبي (شمارش كلي باكتري‌هاي مزوفيل و سرمادوست)، فاكتورهاي شيميايي (pH، TVBN و TBARS) و ارزيابي حسي تعيين گرديد. ارزيابي ميكروبي نشان داد، كمترين رشد باكتريايي در اولين گروه از ميگوها كه بلافاصله پس از صيد در يخ نگهداري شدند، رخ داده است (p 0.05). در ميان شاخص‌هاي شيميايي، بيش‌ترين ميزان افزايش pH، TVB-N و TBARS در ميگوهاي يخ‌گذاري شده با دو ساعت تأخير مشاهده گرديد. نتايج ارزيابي حسي نشان داد، مدت ماندگاري ميگوهاي گروه اول كه به طور مداوم در يخ نگهداري شدند، دوازده روز بود در حالي كه در مورد گروه هاي دوم و سوم كه با يك ساعت و دو ساعت تاخير پس از صيد در يخ نگهداري شدند، به ترتيب به 10 و 8 روز كاهش يافت. ‌در اكثر روزهاي اين مطالعه همبستگي بالايي ميان شاخص‌هاي حسي، ميكروبي و شيميايي وجود داشت. بررسي شاخص‌هاي حسي، ميكروبي و شيميايي تيمارهاي مورد بررسي نشان داد، هر يك ساعت تأخير در يخ‌گذاري منجر به كاهش دو روزه زمان ماندگاري ميگو در مقايسه با نمونه‌هاي با يخ‌گذاري بلافاصله شده است.