بررسي نقش شفقت به خود در اهمال‌كاري تحصيلي با واسطه‌گري اجتناب تجربه‌اي در دانشجويان دانشگاه يزد

يكي از چالش‌هايي كه بيشتر دانشجويان با آن روبه‌رو هستند، اهمال‌كاري تحصيلي به معناي تاخير در انجام امور است.از آنجايي كه اهمال‌كاري تحصيلي مي‌تواند بر جنبه‌هاي مختلف زندگي دانشجويان تاثيرگذار باشد، با شناسايي عوامل مرتبط، مي‌توان گامي در جهت كاهش و يا رفع آن برداشت؛ بنابراين مطالعه حاضر با هدف تعيين نقش شفقت به خود در اهمال‌كاري تحصيلي با واسطه‌گري اجتناب تجربه‌اي در دانشجويان دانشگاه يزد انجام شده است. طرح پژوهش در اين مطالعه، توصيفي همبستگي بود. شركت‌كنندگان اين پژوهش شامل 375 نفر (208 دختر و 167 پسر) از دانشجويان كارشناسي دانشگاه يزد در سال تحصيلي 981397بودند كه بر اساس روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش، از پرسش‌نامه اهمال‌كاري تحصيلي سولومون و راثبلوم (1984)، پرسش‌نامهشفقت به خود نف (2003) و پرسش‌نامه پذيرش و عمل بوند و همكاران (2011) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با روش همبستگي مبتني بر رويكرد مدل‌يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار AMOS ويرايش 24 انجام گرفت. نتايج نشان داد كه شفقت به خود به صورت مستقيم، منفي و معنادار اجتناب تجربه‌اي (69/0 = β) و اهمال‌كاري تحصيلي (33/0 = β) را پيش‌بيني مي‌كند. اجتناب تجربه‌اي نيز به صورت مستقيم، مثبت و معنادار اهمال‌كاري تحصيلي (24/0= β) را پيش‌بيني مي‌كند. در نهايت نتايج نشان داد اجتناب تجربه‌اي در رابطه بين شفقت به خود و اهمال‌كاري تحصيلي داراي نقش واسطه‌اي است؛ بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه با افزايش شفقت به خود و انعطاف‌پذيري روان‌شناختي (كاهش اجتناب تجربه‌اي) مي‌توان تا حدودي اهمال‌كاري تحصيلي دانشجويان را كاهش داد.