رابطه نارضايتي از تصوير بدني و ناگويي هيجاني با اعتيـاد بـه تلفن هاي هوشمند نوجوانان

هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه نارضايتي از تصوير بدني و ناگويي هيجاني با اعتيـاد بـه تلفن‌هاي هوشمند نوجوانان بود. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان پسر و دختر دوره متوسطه دوم ناحيه 3 شهر تبريز در سال تحصيلي 99 1398 بودند. نمونه‌اي به حجم 150 نفر از ميان آنان به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. جهت گردآوري اطلاعات از پرسشنامه اعتياد به تلفن هوشمند (SAS؛ كوان و همكاران، 2013)، مقياس ناگويي هيجاني تورنتو (TAS20؛ بگبي و همكاران، 1994) و پرسشنامه نگراني از تصوير بدني (BICI؛ ليتلتون و همكاران، 2005) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش همبستگي و رگرسيون چندگانه، با استفاده از نرم افزار SPSS23 تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد، بين ناگويي هيجاني و نارضايتي از تصوير بدن با اعتياد به تلفن هوشمند رابطه مثبت معني‌داري وجود داشت (0.01 p). ضرايب استاندارد بتا نيز نشان داد ناگويي هيجاني (0.47= β) و نارضايتي از تصوير بدني (0.31=β) قادر به پيش‌بيني اعتياد به تلفن‌هاي هوشمند بودند. در نهايت مي‌توان نتيجه گرفت كه نارضايتي از تصوير بدن و ناگويي هيجاني در زمره متغيرهاي مرتبط با اعتياد به تلفن‌هاي هوشمند بوده و توانايي پيش‌بيني آن را دارند.