اثربخشي آموزش مديريت والدين بر تحمل ناكامي و سازگاري دختران نوجوان

هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي آموزش مديريت والدين بر تحمل ناكامي و سازگاري دختران نوجوان شهر كرمان بود. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل بود. نمونه اي به تعداد 32 نفر از دختران دوره متوسطه اول شهر كرمان در سال تحصيلي 981397 به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. والدين گروه آزمايش به مدت 9 جلسه در برنامه آموزش مديريت والدين قرار گرفتند، ولي والدين گروه گواه هيچگونه آموزشي دريافت نكردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه تحمل ناكامي هارينگتون (2005) و سازگاري دانش آموزان سينها و سينگ (1993) بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 24 و شاخص هاي توصيفي و آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد در گروه آزمايش نسبت به گروه گواه، در پس آزمون ميانگين نمرات عدم تحمل ناكامي به صورت معناداري كاهش و ميانگين نمرات سازگاري به صورت معناداري افزايش يافته بود. لذا نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش مديريت والدين مي تواند به عنوان يك روش مداخله اي مفيد براي كاهش عدم تحمل ناكامي و افزايش سازگاري دختران نوجوان به كار رود.