اثربخشي شناخت‌درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر نظم جويي شناختي هيجان در دانش آموزان پسر تيزهوش

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي (MBCT) بر نظم جويي شناختي هيجان دانش آموزان پسر تيزهوش بود. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول دبيرستان تيزهوشان شهر بابك در سال تحصيلي 98-1397 بود. در اين پژوهش از روش نمونه گيري هدفمند استفاده شد. بدين گونه كه پس از اجراي اوليه‌ پرسشنامه،30 نفر كه از نظم جويي شناختي هيجاني كمتري برخوردار بودند از جامعه آماري پژوهش انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جاي داده شدند. براي گروه آزمايش در طي 8 جلسه 2 ساعته، برنامه مداخله آموزش شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي در فاصله پيش آزمون و پس آزمون اجرا شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه نظم جويي شناختي هيجان گارنفسكي و همكاران (2001) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحليل كواريانس تك متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر كاهش راهبردهاي نظم جويي شناختي هيجان ناسازگارانه و افزايش راهبردهاي سازگارانه (به جز پذيرش و تمركز مجدد بر برنامه ريزي) تاثير معناداري دارد P 0/01 . بنابراين مي توان آموزش شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي را به عنوان مداخله اي موثر در بهبود دشواري نظم جويي شناختي هيجان دانش آموزان تيزهوش دانست.