مطالعه تجربي مقايسه عملكرد كندانسور آب خنك و هواخنك در سيستم تبريد جذبي بخار آمونياك

رشد پيوسته در تقاضاي انرژي و در هزينه هاي اقتصادي، منجر به تحقيق و توسعه بيشتر براي استفاده بهينه از منابع انرژي موجود به وسيله به حداقل رساندن اتلاف انرژي شده است. تبريد جذبي، علاقه تحقيقاتي را بيشتر به خود جذب كرده است. سرمايش جذبي، امكان استفاده از حرارت براي تامين كردن سرمايش را فراهم مي كند. بدين منظور، گرماي حاصل از بويلرهاي مرسوم مي تواند مورد استفاده قرار گيرد يا از گرماي هدررفت و انرژي خورشيدي مي توان استفاده كرد. سيستم هاي جذبي بر اساس سيال كاري يا مبرد در دو دسته قرار م يگيرند. اين سيستم ها .NH3 H2O و LiBr H2O عبارتند از سيستم هاي تبريد جذبي در اين مقاله، تحقيق تجربي انجام شده است تا مقايسه عملكرد كندانسور هواخنك و كندانسور آب خنك در سيستم آمونياكي مورد مطالعه قرار گيرد. تست هاي آزمايشگاهي VARS 30 انجام شده اند. ˚C 25 و ˚C ،20˚C در سه دماي محيط مختلف 20 ، ضريب عملكرد كندانسور آب ˚C در ابتدا در دماي محيط خنك، 2.14 است كه بيشتر از كندانسور هواخنك است، كه 25 ، ضريب عملكرد كندانسور ˚C 1.94 مي باشد. اكنون در هواخنك، 1.85 است و ضريب عملكرد كندانسور آ بخنك، 30 ، ضريب ˚C 2.03 است. به طور مشابه در حالت آخر در دماي عملكرد كندانسور هواخنك، 1.75 است و دوباره ضريب عملكرد كندانسور آ بخنك، بيشتر از هواخنك است كه 1.95 مي باشد