دستاوردهاي تحقيق و توسعه كشت پاييزه چغندرقند در استان هاي خراسان

فاقد عنوان لاتين

كشت پاييزه چغندر قند به عنوان يك راهكار براي توليد اين محصول در مناطق خشك و نيمه خشك كشور مورد توجه است. آب مهمترين عامل محدود كننده كشاورزي كشور است. لذا، ضرورت دارد به كاهش مصرف آب در اين بخش و افزايش كارآيي مصرف آپ محصولات كشاورزي توجه ويژه اي مبذول شود. چغندرقند بهاره در حال حاضر، در مناطقي كشت مي شود كه محدوديت آب وجود داشته و افزايش سطح زير كشت اين گياه در اكثر مناطق كشت بهاره عملي نيست. با توجه به نتايج مطالعات انجام شده در كشور امكان توسعه كشت چغندرقند پاييزه علاوه بر خوزستان و ايلام در برخي از قسمتهاي استان هاي خراسان، فارس، اصفهان، كرمانشاه، گلستان، كرمان نيز وجود دارد. يكي از مزيتهاي مهم اين مناطق وجود كارخانه هاي قند (عدم نياز به سرمايه گذاري هاي جديد صنعتي در اين مناطق است. لازمه دستيابي به اين مهم، تمهيداتي است كه در خصوص تنظيم الگوي كشته دستيابي به ارقام مقلومتر به ساقه روي و شيوه هاي مختلف زراعي، بايستي انديشيده شود. از سوي ديگر، مطليق نتايج به دست آمده كارآيي مصرف آب در چغندرقند پاييزه نسبت به چغندرقند بهاره از افزايش بسيار قابل ملاحظه اي برخوردار است و با توجه به وجود خشكسالي هاي اخير در كشور و محدوديت منابع آب، توسعه كشت پاييزه مي تواند به عنوان يك راهكار مناسب جهت سازش با شرايط خشكسلي معرفي شود. مزاياي كشت پاييزه چغندرقند باعث شده است كه در برنامه هاي آينده جهت خودكفائي شكر در كشور به توسعه اين محصول توجه خاصي شود.

فاقد چكيده