عذرخواهي به‌عنوان يكي از شيوه‌هاي جبران خسارت معنوي در مسئوليت مدني

يكي از ابزارهاي جبران خسارات معنوي، عذرخواهي است كه نقش مهمي هم در ترميم دردهاي روحي زيان‌ديده و هم در بهبود روابط وي با واردكنندۀ زيان دارد. در حقوق ايران، قانون‌گذار به اين شيوه توجه كرده است و در مادۀ 10 قانون مسئوليت مدني به دادگاه‌ها اختيار داده شد تا در صورت ورود خسارت معنوي، در ضمن حكم، واردكنندۀ زيان را به عذرخواهي ملزم كنند. با وجود اين، در قانون، عذرخواهي تعريف نشده و شرايط آن مشخص نگرديده است. كشورهايي چون كانادا و آمريكا در اين زمينه پيشرو بودند و از ابزار عذرخواهي در تسكين دردهاي روحي بهره جسته‌اند و در تعريف و تبيين آن مطالعات زيادي انجام دادند. ما در تحقيق حاضر ضمن بررسي مفهوم و شرايط عذرخواهي، نقش آن را در نظام مسئوليت مدني و در التيام وضعيت روحي زيان‌ديده و اثراتش بر رفتار واردكنندۀ زيان و فرايند آن در دادگاه‌ها، مطالعه مي‌كنيم. به‌عنوان نتيجه مي‌توان گفت كه از طرفي، قانون‌گذار ايران بايد عذرخواهي را تعريف كند و از طرفي هم بايد بر نقش رويۀ قضايي تأكيد كرد تا بدون ترديد و در صورت اقتضا به عذرخواهي به‌عنوان يكي از شيوه‌هاي جبران خسارت معنوي حكم دهند.