ادراك از ساختار سازماني و نقش آن در پيش‌بيني سكوت سازماني و فرسودگي شغلي كاركنان دانشگاه بيرجند

هدف: انسان و رفتار او در سازمان همواره از موضوعات بسيار مهم در مباحث رفتار سازماني بوده است. مديران سازمان‌ها به خوبي دريافته‌اند كه مهم‌ترين عامل كسب مزيت رقابتي، منابع انساني در سازمان‌ها مي‌باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسي ادراك از ساختار سازماني و نقش آن در پيش‌بيني سكوت سازماني و فرسودگي شغلي انجام گرديده است. مواد و روش‌ها: اين پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري كليه‌ي كاركنان دانشگاه بيرجند در سال 1395را شامل شد. نمونه مورد بررسي براساس جدول كرجسي و مورگان تعداد 196 نفر برآورد كه به شيوه‌ي طبقه‌اي نسبتي براساس جنسيت انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. جهت جمع‌آوري اطلاعات از سه پرسشنامه‌ي ادراك از ساختار سازماني ترك‌زاده و محترم (1390)، سكوت سازماني واكولا و بوراداس (2005) و فرسودگي شغلي مسلش (1981) استفاده شد. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج آماري حاصل از پژوهش نشان داد كه بعد غالب نوع ساختار سازماني در دانشگاه بيرجند بازدارنده مي‌باشد. سكوت سازماني و فرسودگي شغلي كاركنان دانشگاه در سطح پايين‌تر از متوسط است. هم‌چنين نتايج نشان داد كه ساختار سازماني بازدارنده با سكوت سازماني و فرسودگي شغلي رابطه مستقيم و معناداري دارد (0.01 P). و با ساختار سازماني تواناساز رابطه‌ي معكوس معناداري دارند (0.01 P). در ادامه نتايج نشان داد كه سكوت سازماني پيش‌بيني‌كننده‌ي فرسودگي شغلي كاركنان است.