بررسي عوامل سازماني موثر بر ارتقاي روحيۀ نظامي و كارآمدي سازماني (مطالعۀ موردي يك واحد نظامي)

تحقيقات اخير نشان مي‌دهد كه ميان عوامل سازماني و رضايت شغلي رابطۀ علّي معناداري وجود دارد و با تغيير ميزان عوامل سازماني موثر بر رضايت شغلي، كارآمدي نيروهاي انساني نيز تغيير مي‌يابد. رابطۀ مذكور در زمينۀ عوامل سازماني موثر بر روحيۀ نظامي و كارآمدي سازماني نيروهاي مسلح نيز صادق است، هرچند ميان عوامل سازماني حاكم بر محيط‌هاي نظامي با ساير محيط‌ها تفاوت وجود دارد. هدف پژوهش حاضر سنجش عوامل سازماني موثر بر ارتقاي روحيۀ نظامي و كارآمدي سازماني در ميان كاركنان يك واحد نظامي مي‌باشد. روش پژوهش، پيمايش؛ ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه؛ نحوۀ طراحي پرسشنامه، استفاده‌ از تكنيك گروه‌ كانوني، انجام مطالعات ميداني، و بهره‌گيري از گويه‌هاي ساير پرسشنامه‌ها مي‌باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران و لحاظ ضريب حمايتي، و بمنظور اطمينان از عدم اُفت نمونه و وصول كامل پرسش‌نامه‌ها 324 نفر مي‌باشد كه از ميان جميع كاركناني كه در سال 99-1398 مشغول به كار بودند، به عنوان جامعۀ آماري، و بصورت خوشه‌ايطبقه‌‌اي و در هر طبقه بصورت تصادفي بعمل آمد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه از ميان عوامل سازماني، محيط‌كار (0.329=R)، رهبري (0.304 =R)، نظام پاداش (0.227 =R)، و اوقات فراغت (0.196=R) به ترتيب از بيشترين تاثيرگذاري بر روحيۀ نظامي و كارآمدي سازماني برخوردارند.