درس هايي از اشتغال در حوزه هاي مرتبط با زيست شناسي با نگاهي بر طبقه بندي استاندارد مشاغل در آمريكا

فاقد عنوان لاتين

اشتغال، و بويژه اشتغال دانش آموختگان دانشگاهي، از مهمترين برنامه ها، و گاه دغدغه هاي، دولت ها در سراسر جهان است. براي سياست گذاري و برنامه ريزي در حوزه اشتغال دانش آموختگان دانشگاهي، قدم اول در دست داشتن آماري دقيق و قابل اعتماد از افراد بيكار و نيز شاغلان است. بدون داشتن اين آمار هرگونه برنامه ريزي براي اشتغال با چالش هاي زيادي همراه است. از سوي ديگر يك شاغل دانشگاهي ممكن است بيكار نباشد ولي در شغلي كه ارتباطي با تخصص او ندارد مشغول به كار باشد كه اين خود نوعي بيكاري محسوب مي شود. لذا لازم است ابتدا مشاغل مختلف در يك كشور (اعم از اينكه شغل نياز به مدرك دانشگاهي دارد يا ندارد) در يك نظام طبقه بندي استاندارد شوند و سپس سيستمي طراحي شود تا بتوان براحتي (و حتي بصورت برخط) از آن گزارش گيري كرد. اين سيستم براي مثال در هر لحظه مي تواند تعداد جانورشناسان بيكار را گزارش كند و به برنامه ريز گزارش دهد كه در سال گذشته، ماه گذشته و حتي هفته گذشته چند جانورشناس بيكار موفق به يافتن كار شده اند. اين آمار توسط دانشگاه ها نيز رصد مي شود و در صورتي كه يك و يا چند حوزه تحصيلي با بيكاري بيش از حد انتظار روبرو باشد، برنامه ريزان آموزشي را به تجديد نظر در تعداد پذيرش دانشجو وادار مي كند و برعكس در صورتي كه بازار كار نياز شديدي به يك يا چند حوزه تحصيلي داشته باشد، دانشگاه را براي پذيرش بيشتر دانشجو در اين بخش ها ترغيب مي كند. براي هر دانشگاه يكي از شاخص هاي مهم اين است كه چه تعداد از دانش آموختگان آن اشتغال دارند و در بسياري از كشور هاي دنيا اين امر شش ماه پس از فراغت از تحصيل دانشجو رصد مي شود. بنابراين دانشگاه ها تلاش دارند تا تعداد دانش آموختگان آن دانشگاه به حداقل ممكن كاهش يابد. كشورمان در حال حاضر از چنين سيستم هوشمندي برخوردار نيست و لذا اينكه چه تعداد از دانش آموختگان زيست شناسي در كشور بيكار هستند، بيكاري در چه رشته هايي بيشتر است؟ در چه رشته هايي از زيست شناسي كشور بشدت به نيروي كار نياز دارد؟ بيكاري در مقاطع كارشناسي، كارشناسي ارشد، و دكتري زيست شناسي چگونه است؟ چه فرصت هاي شغلي براي زيست شناسان در مقاطع مختلف وجود دارد؟ وضعيت اشتغال زيست شناسان در استان هاي مختلف چگونه است؟ در پذيرش چه رشته هايي بايد تجديد نظر شود؟ چه تعداد از زيست شناسان در مشاغلي كه به زيست شناسي مرتبط نيست مشغول به كار هستند؟ و سئوالاتي از اين قبيل پرسش هائي هستند كه يافتن پاسخ دقيق به آنها در حال حاضر ممكن نيست و بدون داشتن آمار دقيق، برنامه ريزي براي اشتغال دانش آموختگان زيست شناسي (و ساير دانش آموختگان دانشگاهي) تقريبا غير ممكن است. در اين مقاله تلاش شده تا الگويي از ايالات متحده آمريكا كه سال هاست مورد آزمايش قرار گرفته، چندين بار بازنگري شده، و نيز از سوي برخي كشورها اقتباس شده، ارائه شود تا شايد بتوان از اين الگو، پس از بومي سازي، براي حوزه اشتغال دانش آموختگان دانشگاهي (و بويژه حوزه زيست شناسي) استفاده كرد.

فاقد چكيده لاتين