بررسي ميزان آگاهي دندانپزشكان عمومي در خصوص ضايعات پيش سرطاني دهان در شهر اصفهان در سال 1398

زمينه و هدف: ضايعات پيش سرطاني مخاط دهان به عنوان يك ناهنجاري مهم نياز به دانش كافي دندانپزشكان دارد. تحقيق حاضر با هدف تعيين ميزان آگاهي دندانپزشكان عمومي اصفهان در ارتباط با ضايعات پيش سرطاني حفره دهان طراحي گرديد. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي تحليلي به روش مقطعي از نوع پرسشنامه‌اي در سال 1398 انجام گرفت و ميزان آگاهي 115 دندانپزشك عمومي شهر اصفهان بر حسب جنس و سال فراغت از تحصيل مورد بررسي قرار گرفت و بعد از نمره دهي ميانگين نمرات كه بين 0 تا 14 بود مورد استفاده قرار گرفت. داده‌هاي به دست آمده در Microsoft Excel Microsoft وارد و سپس با نرم افزار SPSS21 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. مقايسه متغير‌هاي كمي با استفاده از آزمون‌هاي t مستقل و آزمون OneWay ANOVA و MannWhitney انجام شدند. 0.05 P به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين سن ±انحراف معيار شركت‌كنندگان در گروه كمتر از پنج سال فارغ التحصيل 4.9 ±28.6، در گروه بين 5 تا 10 سال فارغ التحصيل 4.0±30.6 و در گروه بالاتر از 10 سال فارغ التحصيل 10.0 ±47.9 بود. نمره آگاهي در كل جمعيت مورد مطالعه با ميانگين ± انحراف معيار 2.79±5.97 بود. بين متوسط نمره آگاهي در زنان 2.99 ±5.96 و مردان 2.61±5.98 تفاوت معني‌داري وجود نداشت (0.58=P). ميانگين ± انحراف معيار نمره آگاهي شركت‌ كنندگان در گروه كمتر از پنج سال فارغ التحصيل 2.2 ±7.8، در گروه بين 5 تا 10 سال فارغ التحصيل 2.9 ±5.8 و در گروه بالاتر از 10 سال فارغ التحصيل 2.1 ±4.4 بود (0.05=P). نتيجه‌گيري: دندانپزشكان عمومي شهر اصفهان جهت تشخيص زودرس ضايعات پيش سرطاني حفره دهان، نياز به دوره‌هاي بازآموزي آسيب شناسي دارند.