شناسايي و اولويت‌بندي عوامل اقتصادي مؤثر بر بروز نارضايتي‌هاي اجتماعي (موردمطالعه شهروندان تهران)

نارضايتي اجتماعي از جمله مهم ترين اولويت هاي امنيتي براي مراجع تصميم گير حاكميتي و دستگاه هاي اجرائي است. چه اينكه شناسائي عوامل موثر بر بروز نارضايتي به نحو وثيقي مي‌تواند در مديريت اين چالش و جلوگيري قرار گرفتن نارضايتي اجتماعي بر بسترهاي سياسي و بازيگران خارجي موثر باشد. در اين ميان يكي از عمده‌ترين ريشه‌هاي بروز نارضايتي را مي‌توان در حوزه اقتصاد و معيشت مشاهده نمود. بر اين اساس هدف اصلي اين پژوهش؛ شناسايي و اولويت‌بندي عوامل اقتصادي مؤثر بر بروز نارضايتي اجتماعي هست. اين پژوهش به لحاظ طبقه‌بندي برمبناي هدف، كاربردي است و به لحاظ طبقه‌بندي برمبناي روش يك تحقيق توصيفي از نوع پيمايشي است. جامعه آماري اين تحقيق براي بررسي عوامل اقتصادي موثر بر نارضايتي را شهروندان تهراني تشكيل مي‌دهند. نمونه‌گيري اين پژوهش از روش تصادفي ساده (در دسترس) و حداقل حجم نمونه موردنياز با توجه به فرمول كوكران برابر 384 نفر محاسبه شده است. ابزار گردآوري داده‌ها در اين پژوهش پرسشنامه‌هاي استاندارد بوده كه روايي آن‌ها از طريق روايي صوري و محتوايي و پايايي آن‌ها نيز از طريق ضريب آلفاي كرون باخ و پايايي تركيبي مورد تائيد قرار گرفت. داده‌هاي گردآوري‌شده از طريق نرم‌افزار spss و SmartPLS مورد تحليل قرار گرفتند و با كمك مدل‌سازي معادلات ساختاري فرضيه‌هاي تحقيق بررسي شدند. نتايج حاصل از تحقيق نشان مي‌دهد؛ عوامل اقتصادي نامطلوب از قبيل بيكاري، ركود، تورم، ‌فقر، افزايش شكاف طبقاتي، كاهش ارزش پول ملي و رانت بر بروز نارضايتي اجتماعي در شهر تهران تأثير دارند.