ارزيابي سطح كنترل آسم با عبور از رويكرد مراقبتي واكنشي به يك رويكرد پيشگيرانه بر پايه خوشه بندي و دسته بندي

زمينه و هدف: آسم يك بيماري مزمنِ غيرقابل درمان، اما قابل كنترل است كه پزشكان جهت دستيابي به سطح مطلوب كنترل بيماري، نظارت مداوم بر علايم و همچنين تنظيم يك برنامه درماني مبتني بر خودمراقبتي را پيشنهاد مي نمايند. ارايه اين برنامه، مطابق با سطح كنترلي كه بيمار در آن قرار دارد، تنظيم ميگردد. لذا ارزيابي و دسته بندي دقيق سطح كنترل آسم، مي تواند در ارايه برنامه درماني موثر به بيمار حايز اهميت بوده و موجب بهبود خودمراقبتي و توسعه ي مداخلات پيشگيرانه جهت كاهش علايم آسم شود. روش بررسي: در اين مقاله، داده هاي 96 بيمار آسمي شامل اطلاعات دموگرافيك، متغيرهاي باليني و سوابق پزشكي بيمار، دادههاي زيست محيطي موثر بر آسم، معيارهاي عملكرد ريه و گروه محرك مبتني بر پرسش نامه هاي كنترل آسم، در يك دوره زماني 9 ماهه از يك بيمارستان تخصصي بيماريهاي ريوي تهران جمع آوري و در يك پايگاه داده چندمتغيره و چندكلاسه تجميع شده و سپس سطح كنترل آسم با كمك يك مدل تلفيقي مبتني بر خوشه بندي فازي و الگوريتمهاي با نظارت در يادگيري ماشين دسته بندي شده است. يافته ها: مدل پيشنهادي براي ارزيابي سطح كنترل آسم كه حاصلِ عمليات متوازن سازي، خوشه بندي فازي و انتخاب مشخصه بر روي داده هاست، دقتي به ميزان 88% ارايه نموده است. نتيجه گيري: مدل حاضر، علاوه بر كمك به پزشكان براي شناسايي دقيق تر سطح كنترل آسم، مي تواند در سيستم هاي الكترونيكي خودمراقبتي به منظور ارايه هشدارهاي شخصي شده در مورد احتمال تضعيف كنترل آسم به كار رود. اين چنين ابزارهايي مي توانند مراقبت از آسم را از رويكرد مراقبتي واكنشي به يك رويكرد پيشگيرانه ارتقا دهند كه در آن تصميم ها و اقدام هاي درماني از سوي پزشك ناشي از سطح كنترل آسم مزمن و پيشگيري از آسم حاد باشد.