گذري به هند: ديار مذاهبي دور امّا نزديك

رمان «گذري به هند» (1926) نوشته اي. ام. فورستر به همان ميزان كه گذري است بين نژادها، مذاهب، و عقايد سياسي، اتصالي ميان انسان‌ها در اين دو اقليم نيز هست. به نظر مي‌رسد فورستر در رمان خود تلاش مي‌كند براي نزديكي غرب و شرق راه حلي انساني و متمدنانه پيشهاد كند، اما راز و روش شناختن و نزديك شدن به شرق چگونه در رمان «گذري به هند» تصوير شده است؟ در مقاله حاضر هدف آن است كه به روشي كيفي و هرمنوتيكي با تمركز بر خود داستان و مطالعه و تفسير ساختار، درون‌مايه‌ها، و نمادهاي آن، آنچه در دنياي ذهن فورستر راز شناخت و نزديكي به شرق بوده آشكار شود. راه حل البته رازي مگو، نهفته، و نايافته نيست، بلكه چنان‌كه در اين رمان به تصوير كشيده شده، پيشاپيش به صورت طبيعي در گونه‌گوني و رنگارنگي طبيعت و فرهنگ هند حضور دارد. ساختار، نمادها و درونمايه‌هاي اثر، با به تصوير كشيدن امكان وحدت در عين گونه‌گوني، همه در خدمت اين‌اند كه نشان دهند تقريب مذاهب امكان پذير است، به شرط آنكه هركس پايبند اعتقادات خود باشد و به اعتقادات ديگران احترام بگذارد.