جايگاه ديپلماسي فرهنگي در سياست‌خارجي هند منابع و چشم انداز آينده

ديپلماسي فرهنگي، به ‌عنوان ابزاري كار آمد و قابل انعطاف در سياست‌ خارجي كه نمونه‌ ي بارز و اَعلاي اِعمال قدرت نرم است، شكل نويني از ديپلماسي قرن است كه ضمن بهره‌ گيري از تمامي اَشكال ديپلماسي، درصدد برقراري، توسعه و پيگيري روابط با ساير دولت ـ ملت‌ها از طريق فرهنگ، هنر و آموزش در راستاي پيگيري منافع ملي و اهداف سياست‌ خارجي است. در اين بين هندوستان به عنوان قدرت نو ظهور اقتصادي در فضاي پس از جنگ سرد و طي ساليان اخير، در راستاي پيگيري منافع ملي و بيشنيه ‌سازي قدرتِ رو به تزايد خود، درصدد برآمده تا از ظرفيت بالاي ديپلماسي فرهنگي بهره ‌گيري حداكثري را به عمل آورد. حال با توجه به موارد فوق ‌الذكر، پرسشي كه نگارندگان پژوهش حاضر با رويكردي توصيفي ـ تحليلي و با به كارگري مؤلفه ‌هاي ديپلماسي فرهنگي درصدد پاسخ به چرايي آن بر آمده‌اند اين است كه ديپلماسي فرهنگي چه جايگاهي در سياست ‌خارجي دهلي‌ نو در فضاي پساجنگ سرد داشته است؟ طبق نتايج پژوهش حاضر، دهلي ‌نو با توجه به پيشينه‌ مذهبي، تاريخي، فرهنگي و تمدني خود، از منابع عظيم فرهنگي در مقايسه با بسياري از كشور هاي ديگر برخوردار است. اين امر به نوبه خود سبب شده تا مقامات دهلي‌نو پس از پايان جنگ سرد روي به سمت مؤلفه ‌هايِ ژرف ديپلماسي فرهنگي در سياست‌ خارجي خود بياورند.