بررسي تاثير ويژگي‌هاي شخصيتي بر موفقيت شغلي با نقش ميانجي اشتياق شغلي كاركنان دانشگاه محقق اردبيلي

پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير ويژگي هاي شخصيتي بر موفقيت شغلي با نقش ميانجي اشتياق شغلي كاركنان دانشگاه محقق اردبيلي به روش توصيفي – همبستگي از نوع معادلات ساختاري صورت گرفته است. جامعه آماري پژوهش حاضر را كاركنان دانشگاه محقق اردبيلي به تعداد 754 نفر تشكيل دادند كه با استفاده از فرمول كوكران 254 نفر به‌صورت نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده هاي مربوط از پرسشنامه اشتياق شغلي سالوناوا و شوفلي (2001)، پرسشنامه موفقيت شغلي رادسيپ(1984) و پرسشنامه ويژگي هاي شخصيتي رامستت و جوهن(2007) استفاده گرديد؛ كه پايايي آن‌ها از طريق ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب 85/.، 88/؛ و 74/. به دست آمد. جهت تحليل داده ها از مدل معادلات ساختاري استفاده گرديد. نتايج آزمون حاكي از آن بود كه نقش ميانجي گري اشتياق شغلي در تاثيرگذاري موافقت و وجدان بر موفقيت تحصيلي پذيرفته مي شود. اما نقش ميانجي گري اشتياق تحصيلي در تاثيرگذاري برون گرايي، ثبات عاطفي و گرايش به تجربه جديد بر موفقيت شغلي پذيرفته نمي شود. بنابراين پيشنهاد مي شود كاركنان موقع استخدام از لحاظ ويژگي‌هاي شخصيتي مورد آزمون قرار گيرند.