ارائه مدل بازگشت سرمايه در آموزش و بهسازي منابع انساني( مورد مطالعه: شهرداري تهران)

هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل بازگشت سرمايه در آموزش و بهسازي منابع انساني انجام پذيرفت. روش: روش تحقيق ازنظر هدف كاربردي و از نظر نوع داده آميخته اكتشافي بود. جامعۀ آماري در بخش كيفي پژوهش، مديران و خبرگان شهرداري تهران بودند كه به‌صورت گلوله برفي و هدفمند انتخاب شدند. جامعه آماري در بخش كمي شامل، مديران شهرداري شهر تهران بود كه با استفاده از فرمول كوكران و نمونه گيري تصادفي طبقه اي، تعداد 315 نفر انتخاب شدند. به منظور تعيين روايي پرسشنامه از روايي ظاهري، محتوايي  و سازه  استفاده شد و براي تعيين پايايي،از آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي استفاده شده كه همگي مورد تاييد قرارگرفتند. براي تحليل داده هاي كيفي پژوهش از تحليل محتوا استفاده شد. در بخش كمي از آزمون هاي تحليل عاملي و الگو يابي معادلات ساختاري و آزمون تي تك گروهي استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه مولفه هاي فرهنگ سازماني، رهبري، صلاحيت حرفه اي، به عنوان عوامل اثرگذار و رضايت شغلي، بالندگي سازماني و عملكرد شغلي، به عنوان عوامل اثرپذير شناسايي شدند. همچنين، مولفه هاي طرح يا برنامه آموزشي، جمع آوري داده ها، جداسازي تاثيرات برنامه،تبديل داده به ارزش پولي، فهرست هزينه هاي برنامه، محاسبه نرخ بازگشت سرمايه، شناسايي مزاياي نامحسوس و گزارش نويسي، به عنوان عوامل تشكيل دهنده معرفي شدند. نتيجه گيري: بنابراين يكي از عوامل مهم در اين زمينه، توجه به بازگشت سرمايه  به عنوان الگويي مهم در ارزيابي اثربخشي آموزش و بهسازي كاركنان است.