ارتباط نوبت كاري با خستگي مزمن در پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي آموزشي شهر يزد

مقدمه:يكي از عوامل تهديدكننده سلامتي نوبت كاري است. از اثرات مهم نوبت‌كاري مي‌توان به خستگي مزمن اشاره كرد. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط بين نوبت‌كاري با خستگي مزمن در پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي آموزشي شهر يزد مي‌باشد. روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي-تحليلي به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي روي 200 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي آموزشي يزد انجام شد. از پرسشنامه‌هاي جمعيت شناختي و خستگي مزمن جهت جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. از نرم‌افزارSPSS نسخه 20 و آزمون‌هاي آماري همبستگي مستقل پيرسون و كاي جهت تجزيه و تحليل قرار استفاده گرديد. نتايج: 57 پرستار مرد و 143 پرستار زن در اين مطالعه شركت داشته‌اند. بين جنسيت، وضعيت تأهل، سابقه كار و سطح تحصيلات با وضعيت خستگي مزمن رابطه معناداري وجود نداشت، اما ارتباط بين گروه سني با وضعيت خستگي مزمن معنادار بود. نتايج مطالعه همچنين نشان داد بين خستگي مزمن و نوبت‌كاري ارتباط معناداري وجود دارد. نتيجه گيري: نوبت‌كاري بر وضعيت خستگي مزمن تأثيرگذار است، به‌طوري‌كه خستگي مزمن در پرستاران با شيفت ثابت كمتر از پرستاران نوبت‌كار است.