مقايسه عملكرد زنجيره‌هاي غلظت تطبيق‌يافته و شبه‌دوتايي نوع اول در غني‌سازي ايزوتوپ تلوريم123-

در اين پژوهش، به بررسي و يافتن پارامترهاي دو زنجيره مدل مطرح در جداسازي مخلوط‌ هاي چندجزيي (زنجيره ‌هاي غلظت تطبيق يافته و شبه دوتايي نوع اول) به منظور جداسازي ايزوتوپ پايدار تلوريم123- و مقايسه عملكرد آن‌ ها در حالت تغييرات اجزاء k، 1k و 2k پرداخته شده است. براي يك زنجيره 10 مرحل‌ه اي با مرحله ورود خوراك 5 و نرخ جريان خوراك 1^-g.s 100، نتايج نشان داد كه كم‌ ترين نرخ جريان بين مراحلي كل در زنجيره غلظت تطبيق يافته در شرايط 7=k، 1=1k و 3=2k به ميزان 1g.s1881.133 اتفاق مي افتد. در اين حالت غلظت تلوريم123 در محصول زنجيره برابر با 0.0349 مي باشد؛ در حالي كه بيشينه غلظت اين ايزوتوپ در شرايط 1=k، 1=1k و 2=2k به ميزان 0.0389 اتفاق مي‌ افتد كه در اين زنجيره ميزان نرخ جريان بين مراحلي كل برابر با 1^-g.s 2159.914 است. هم‌ چنين نتايج در زنجيره شبه دوتايي نوع اول نشان مي‌دهند كه حداقل نرخ جريان بين مراحلي كل و بيشينه غلظت ايزوتوپ تلوريم123 به طور هم زمان در شرايط 1=k، 1=1k و 2=2k به ترتيب به ميزان 1^-g.s 2159.914 و 0.0389 رخ مي‌ دهد.