بررسي تغييرات زماني- مكاني كيفيت منابع آب زيرزميني دشت بروجرد- دورود

منابع آب زيرزميني بزرگ ترين ذخيره ي قابل‌دسترس آب شيرين زمين هستند و مديريت اين منابع و كنترل كيفي آن ها از اهميت بالايي برخوردار است. هدف از اين تحقيق، بررسي تغييرات زماني و مكاني پارامترهاي كيفي آب زيرزميني ازنظر مصارف شرب و كشاورزي بر اساس طبقه بندي شولر و ويلكاكس در دشت بروجرد- دورود است. در پژوهش حاضر از پارامترهاي كيفي ازجمله هدايت الكتريكي، نسبت جذبي سديم، اسيديته، كلسيم، كلر، منيزيم، سديم و سولفات از 55 منبع در سال هاي 1380 و 1395 استفاده شد. براي تهيه نقشه هاي پهنه بندي از روش‌هاي زمين‌آمار كه روش درون يابي كريجينگ مناسب‌تر بود، استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه اكثر مناطق دشت در سال هاي 1380 حدود 59.78 درصد منابع در وضعيت مطلوب قرار دارند كه در سال 1395 به 95.79 درصد بهبوديافته است. در طبقه بندي كشاورزي در سال 1380 بيش از 74.08 درصد منطقه داراي كيفيت خوب و قابل‌قبول بوده است كه در سال 1395 به حدود 85.94 درصد افزايش‌يافته است.