مقايسه مدل هاي آماري و تجربي در تعيين منحني هاي شدت-مدت-فراواني بارش (مطالعه موردي: شهر ايلام)

منحني هاي شدت- مدت- فراواني بارش يكي از ابزارهاي هيدرولوژيكي جهت محاسبه طراحي هيدروليكي سازه ها، طرح هاي آبخيزداري، جمع آوري و دفع آب هاي سطحي در شهرها مي باشد. در اين تحقيق با استفاده از مدل هاي تجربي قهرمان و آبخضر(1383)، وزيري(1370) و بل(1969) و همچنين مدل آماري Hyfran-Plus به محاسبه شدت بارش و تعيين منحني هاي شدت-مدت-فراواني پرداخته شده است. در ابتدا با استفاده از شدت هاي بارش در رگبار هاي با تداوم كمتر از 180 دقيقه، آزمون ران تست در محيط نرم افزار SPSS و به صورت دستي براي اطمينان از همگن بودن داده ها انجام گرفت. سپس جهت محاسبه شدت بارش در دوره بازگشت هاي مختلف، توزيع هاي مختلف آماري به داده ها برازش داده شد. جهت تعيين توزيع آماري بهينه از آزمون نكويي برازش كاي اسكور استفاده شد. نتايج نشان داد كه توزيع آماري گاما معكوس نسبت به ساير توزيع هاي مورد بررسي داراي بيشترين دقت در تعيين دوره بازگشت شدت بارش مي باشد. در مرحله بعد شدت بارش در دوره بازگشت هاي مختلف توسط مدل هاي تجربي با استفاده از داده هاي روزانه بارش و بيش ترين مقدار بارش روزانه محاسبه گرديد. مقايسه نتايج حاصل از مدل تجربي قهرمان و مدل آماري Hyfran-Plus نشان داد كه حداكثر اختلاف شدت بارش ها در تداوم هاي طولاني، كمتر از 1.6 درصد و در تداوم هاي كوتاه مدت كمتر از 20.2 درصد مي باشد. همچنين اختلاف مقدار شدت بارش هاي پيش بيني شده براي تداوم هاي كوتاه مدت در مدل هاي تجربي وزيري و بل كمتر از 19.8 درصد مي باشد.