تحليل ديدگاه حق زندگي شهري و مواجه با بحران ويروس كوويد 19

زمينه و هدف: با افزايش ضريب شهرنشيني و تبادلات اقتصاديتجاري، سياسي، اجتماعي و فرهنگي بين شهرهاي جهان، زمينه شيوع اپيدمي ها بيشتر شده است. چالش هاي ناشي از مهمترين عاملي كه مي تواند سطح استقلال، اختيارات و حاكميت شهرها را متاثر سازد و با تبديل شدن به بحراني، آثار ويژه اي بر قدرت و سطح تحمل يا تاب آوري شهرها (عمدتا مردم آسيب پذير آنها) داشته باشد، مي تواند از منظر رويكرد و مفهوم حق به شهر بررسي شود. هدف مطالعه حاضر، تحليل ارتباط ميان ديدگاه حق زندگي شهري براي همه شهروندان و پيامدهاي بحران كوويد 19 در شهرهاست. پرسش اصلي و مبنايي اين بررسي مروري اين است كه: با تاكيد بر نظريه و رويكرد حق براي زندگي شهري، وضعيت و شرايط مردم ساكن شهرها در مواجه با بحران كرونا، چگونه است؟ چه راهكارهايي ضرورت بيشتري دارند؟ روش: روش پژوهش، مروريتحليلي و مبتني بر يك »نظريه شهري « است كه ضمن بررسي ديدگاه ها و منابع مرتبط، به ارائه راهبردها و راهكارهايي براي كاهش اثرات منفي پديده موردمطالعه پرداخته است. يافته ها: اين مطالعه، موضوع حق به زندگي براي مردم آسيب پذير شهري در دوره مبارزه با بيماري كرونا را با پايه رويكرد و مفهوم »حق براي شهر « هانري لوفور، بررسي كرده است. يك حق جمعي كه بر مديريت دموكراتيك، يكپارچگي ملي و وابستگي متقابل همه حقوق مدني، سياسي، اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و زيست محيطي شناخته شده بين المللي تأكيد دارد. كرونا ويروس جديد، علاوه بر همه پيامدهاي اجتماعياقتصادي، منطق حاكم بر سياست و اخلاق جهاني را هم روشن تر كرد به اين معنا كه واقعيتي كاملا مادي و دانشي با سيستم هاي اخلاقي و سياسي، وابستگي متقابل شديدي دارد كه باعث شده تا افراد علاوه بر حفظ حقوق فردي، به دنبال سلامت بستگان و ديگر ساكنان شهر هم باشند. در اغلب كشورها، سازمان ها و نهادهاي مدني و شهري، رايزني ها و اقدامات گوناگوني مرتبط با حفظ سطحي از توانمندي و قدرت اجتماعياقتصادي مردم شهرها آغاز و به نتايج موثري دست يافته اند. نتيجه گيري: اين بررسي نشان داد كه تاثيرات اين بحران بر شرايط و كيفيت زيست مردم شهرها بطور كلي شباهت زيادي باهم داشته اند ولي بطورخاص، تفاوت هاي زيادي بين شرايط زندگي شهري در دنيا ديده مي شود كه بستگي زيادي به شرايط و سطح تاب آوري اجتماعياقتصادي و مديريتي شهرها داشته است. همچنين اين مطالعه با تاكيد بر ديدگاه و اهميت حقوق زندگي شهري، تنها راه حل اساسي مواجهه با اين بيماري و بحران ناشي از آن را، تقويت همبستگي و انسجام محليملي مي داند؛ راهي كه به سلامتي اكثريت و نه سود اقتصادي اقليتي از افراد جامعه مي انجامد.