پاسخ اجزاي عملكرد و عملكرد دانه چهار رقم گندم به كند كننده رشد سايكوسل در شرايط تنش آبي انتهاي فصل

اين پژوهش به‌منظور پاسخ عملكرد دانه، اجزاي عملكرد و شاخص NDVI (شاخص نرمال شده تفاوت پوشش گياهي ) چهار رقم گندم به كند كننده رشد سايكوسل در شرايط تنش آبي انتهاي فصل اجرا شد. آزمايش به‌صورت كرت‌هاي دو بار خرد شده‌ بر پايه‌ طرح بلوك كامل تصادفي در سه تكرار در دانشكده كشاورزي دانشگاه شيراز در دو سال زراعي 961395 و 971396 اجرا شد. تيمارهاي آزمايش شامل دو سطح تنش آبي (آبياري مطلوب و قطع آبياري در مرحله شروع گلدهي)، محلول‌پاشي سايكوسل در دو سطح (غلظت‌هاي صفر و 4 گرم در ليتر) و چهار رقم گندم (سيروان بهاران وارداتي و افق) بود. تنش آبي سبب كاهش تعداد دانه در سنبله (19 درصد)، وزن هزاردانه (14 درصد)، عملكرد بيولوژيك (22 درصد)، عملكرد دانه (29 درصد) و شاخص NDVI ص(17 درصد) در ارقام گندم شد. از طرفي محلول‌پاشي سايكوسل موجب جبران بخشي از اين كاهش در ويژگي‌هاي تعداد سنبله در متر مربع (18 درصد)، تعداد دانه در سنبله (29 درصد)، وزن هزاردانه (6 درصد)، عملكرد بيولوژيك (11 درصد)، عملكرد دانه (17 درصد) و شاخص NDVI ص( 5 درصد) شد. رقم‌هاي افق و سيروان در شرايط تنش آبي انتهاي فصل در صورت كاربرد سايكوسل در بيشتر ويژگي‌هاي اندازه‌گيري شده برتري داشتند. با توجه به نقش تعديل‌كنندگي سايكوسل در كاهش اثرات منفي تنش آبي انتهاي فصل و افزايش سبزماني، مي‌توان كاربرد اين تنظيم كننده را در شرايط مشابه با پژوهش حاضر توصيه كرد.