مديريت مهمان هاي ناخوانده

حوادث و بلاياي طبيعي در كشور ما از ديرباز همزاد و همراه متن جامعه‌هاي شهري و روستايي بوده‌اند. بنا به گزارش‌هاي سازمان ملل، شمار بلاياي طبيعي در جهان به 41 مورد مي‌رسد كه 31 مورد آن در ايران قابل شناسايي است. به همين‌سان، ايران بعد از اندونزي و بنگلادش در رديف يكي از كشورهاي بلاخيز جهان ارزيابي مي‌شود. بعد از زلزله 31 خرداد 1369، يكي از جامعه‌شناسان در چارچوب «جامعه‌شناسي مصائب جمعي» جامعه ايران را جامعه‌اي برآمده، از دل بلاياي طبيعي ارزيابي كرد. حافظه جمعي مردم ما در دو دهه قبل مؤيد اين نكته است كه زلزله و سيل هيچ‌گاه از زندگي آن‌ها جدا نبوده است و مشكلات و مصائب ناشي از اين اتفاقات ناگوار، همواره خود را بر جامعه تحميل كرده‌اند. سيل آغازين روزهاي سال 1398 در استان‌هاي گلستان، فارس، لرستان و خوزستان نيز تجربه گران‌سنگ و آزاردهنده‌اي بود كه در نوع خود براي كشور منحصربه‌فرد بود. هم‌زيستي با چنين پديده‌هايي، ضرورت آماده‌سازي روحي و رواني دانش‌آموزان را براي ايفاي نقش در بزنگاه‌هاي اجتماعي دو چندان مي‌كند. در يكي از گروه‌هاي همايش كنكاش‌هاي مفهومي در جامعه‌شناسي (مورخ 29/04/98)، پنج سخنران موضوع پيامدهاي اجتماعي سيلاب و تا اندازه‌اي زلزله را بررسي و تحليل كردند. آنچه در اين گزارش مي‌آيد، حاصل و برآيند مباحث مطرح شده است. اين مطالب مي‌تواند از منظر معلمان و دبيران علوم اجتماعي و انساني، با تبيين و تحليل دانش‌آموزپسند در كلاس استفاده كرد.