برآورد پياز رطوبتي ناشي از آبياري قطره‌اي سطحي با استفاده از مدل‌هاي عددي و تجربي

مزاياي آبياري قطره‌اي، استفاده از اين سيستم را در سطح جهان افزايش داده است. اين سيستم آبياري به طورمعني‌داري سطح خيس شده خاك را كاهش مي‌دهد كه نتيجه آن كاهش تلفات تبخير مي‌باشد. الگوي خيس شدگي يكي از پارامترهاي اصلي در بهينه كردن جانمايي لترال‌ها و فاصله قطره‌چكان‌ها و همچنين دبي خروجي آن‌ها مي‌باشد به عبارت ديگر براي طراحي مناسب آبياري قطره‌اي ابعاد خيس شدگي (عمق و عرض خيس شدگي) بايستي به دقت تعيين شود. بنابراين تحقيق حاضر جهت بررسي دقت مدل‌هاي عددي (Hydru-2D) و تجربي (رگرسيون چند متغيره غيرخطي) در برآورد الگوي خيس شدگي ناشي از آبياري قطره‌اي سطحي در يك خاك لوم رسي صورت پذيرفت براي اين منظور مقادير رطوبت، عمق و عرض خيس شدگي خاك، برآورد شده و با مقادير بدست آمده از آزمايشگاه مقايسه گرديد. آزمايشات شامل تعيين رطوبت، عمق و عرض خيس شدگي خاك بعد از 1، 2، 3، 4، 5 و 6 ساعت آبياري با سه دبي متفاوت (2، 4 و 8 ليتر بر ساعت) بود. شاخص‌هاي آماري نشان دادند كه تفاوت چنداني بين نتايج مدل‌ها و مقادير مشاهداتي وجود ندارد به طوريكه RMSE نرمال شده براي مدل عددي و تجربي به ترتيب از 5.8 تا 8.4 درصد و 7 تا 7.7 درصد متغير بود. همچنين نتايج نشان داد كه مدل عددي پيشنهاد شدهT با دقت قابل قبولي الگوي خيس شدگي را برآورد مي‌كند.