تأثير كاربرد بيوچار و كاه و كلش گندم بر غلظت آبشويي نيتروژن

با توجه به محدوديت دسترسي به منابع آب، افزايش جمعيت و افزايش سطح بهداشت، حفظ منابع آب زيرزميني با كيفيت مناسب امري مهم مي‌باشد. كشاورزي و كاربرد مداوم كود در اراضي تحت كشت منجر به آلودگي منابع آب زيرزميني مي‌گردد. هدف از اين پژوهش بررسي تأثير نحوه كاربرد و مقدار كاربرد بيوچار و كاه‌و‌كلش بر آبشويي نيترات و نيتريت مي‌باشد. اين مطالعه در غالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي و شامل تيمارها شاهد (CO)، كاه و كلش گندم با ضخامت mm5 (SM5)، كاه و كلش گندم با ضخامت mm10 (SM10)، كاه و كلش گندم با نرخ ton/ha 5 (ST5)، كاه و كلش گندم با نرخ ton/ha 10 (ST10)، بيوچار با نرخ ton/ha 2.5 (BT2.5) و بيوچار با نرخ ton/ha5 (BT5) مي‌باشد. نتايج نشان داد كاربرد بيوچار و كاه و كلش تأثير معني‌داري در سطح 95 درصد بر آبشويي نيترات و نيتريت دارد. بيشترين مقدار كاهش غلظت نيترات تجمعي در تيمار BT2.5 (23 درصد) رخ داده است. در حالي‌كه در تيمار ST10 غلظت نيترات تجمعي (64 درصد) افزايش يافته است. مقدار نيتريت در تمامي تيمارها در طول دوره كشت روند نزولي داشته است و بيشترين مقدار كاهش غلظت نيتريت تجمعي در تيمار BT5 (94 درصد) رخ داده است. كاربرد بيوچار و كاه‌و‌كلش منجر به كاهش غلظت نيتريت تجمعي آبشويي شده مي‌گردد. كاربرد بيوچار منجر به كاهش غلظت نيترات آبشويي شده گشته و كاربرد كاه‌و‌كلش به صورت لايه موثرتر از كاربرد آن به صورت تركيبي با خاك (تن در هكتار) مي گردد.