اثر تغييراقليم برشدت و فراواني خشكسالي در خراسان جنوبي

خشكسالي يكي از پديده‌هاي مخرب طبيعي است كه خسارت‌هاي زيادي را بر منطقه تحت تأثير خود وارد مي‌كند. در اين تحقيق، به منظور بررسي تغييرات بارش و شدت خشكسالي در ايستگاه سينوپتيك بيرجند در طي دو دوره آتي از خروجي مدل‌هاي گزارش پنجم تغييراقليم استفاده شد. داده‌هاي بارش دو دوره آتي نزديك(2045-2015) و دوره آتي دور (2075-2045) در مقابل دوره پايه (2005-1975) به همراه دو سناريو RCP4.5 و RCP 8.5 با استفاده از مدل LARSWG ريزمقياس شدند. سپس مقادير SPI براي شش مقياس زماني1، 3، 6، 12، 24 و 48 ماهه تعيين شد. نتايج نشان داد كه در اكثر مدل‌ها، تغيرات بارش براي هر دو دوره آتي نزديك و دور نسبت به دوره پايه زياد نخواهد بود. ولي با اين وجود در دوره آتي دور (2075-2045) نسبت به دوره آتي نزديك (2045-2015) بارش بيشتر كاهش خواهد يافت. در بين مدل‌هاي GCM، مدل CanESM2 بيشترين ميزان تغييرات نسبت به دوره پايه را نشان مي‌دهد و سناريو RCP8.5 نسبت به سناريو RCP4.5 كاهش بارندگي بيشتري نسبت به دوره پايه برآورد مي‌كند. در مقايسه مدل‌هاي GCM نيز مدل NorESM1-M تعداد سال‌هاي با شدت خشكسالي بيشتري را برآورد مي‌كند. همچنين نتايج نشان داد كه در دوره‌هاي آتي، هرچه دوره زماني شاخص SPI از بازه‌زماني‌هاي كوتاه‌مدت به بلند‌مدت افزايش يابد مقادير SPI شرايط با شدت خشكسالي بيشتر را نشان خواهد‌داد. در بررسي عدم قطعيت مدل‌ها نيز مشخص شد كه بيشترين قطعيت در بين مدل‌ها براي SPI بلند‌مدت و كوتاه‌مدت به ترتيب مربوط به مدل‌هاي NorESM1-M و Mpiesmmr است. نتايج كلي نيز نشان‌دهنده افزايش شدت و مدت خشكسالي در آينده (بخصوص آينده دور) مي‌باشد.